ثبت و نگهداری این خاطرات مثبت با روشی عینی، ممکن است برخی احساسات دردناک و غم آور را موجب شود اما در بیشتر موارد به کودکان امکان می دهد تا لذت ها و شادی هایی که در آن با متوفی سهیم بوده اند را نیز دوباره به تجربه درآورند.
تشخیص این که آنها هنوز ظرفیت و اجازه ی این که خوشحال باشند را دارند، برای کودکان بسیار اهمیت دارد.
برخی کودکان شاید بخواهند که یک دفترچه خاطرات، جعبه ی خاطرات نقاشی خاطرات با یادگاری های دیگری را درست کنند که شامل تصاویر، هدایای یادبود (مثل بلیت سینما یا مسابقات ورزشی، یک هدیهی تولد قدیمی، یک اسباب بازی با کتاب مورد علاقه: عکس های نقاشی ها، شعرها با نوشته های دیگر درباره فرد محبوبش باشد. تعداد کمی از کودکان نیز نوارهای ویدئو، یا اسلایدهایی از فرد محبوبشان را به هم وصل می کنند.
برخی کودکان از اعضای خانواده یا دوستان تقاضا می کنند که در این پروژهی حفظ خاطره به آنها کمک کنند در حالی که برخی ترجیح میدهند که این خاطرات را خودشان تنها جمع آوری کنند.
کودکی تأسف می خورد که در آتش سوزی خانه شان که خواهرش در آن کشته شد، تمام عکس های خانوادگی سوخته است.
او تصمیم گرفت تا از دوستان خواهرش و دیگر اعضای خانواده بخواهد که عکس های مورد علاقه شان را از خواهرش و خانوادهی آنها برای کتاب او جمع کنند.
بسیاری از دوستان خواهرش داستان هایی را دربارهی خواهرش برای این کتاب نوشتند که شامل داستان های خنده دار و محبت آمیزی بود که خواهرش در طول سال ها دربارهی خواهر خود تعریف کرده بود.
برای این کودک این کار خیلی پرمعنا بود و از طریق این کار فهمید که چه قدر برای خواهرش ارزشمند بوده.
پیشرفت های اخیر در تصویرسازی رایانه ای تولید دوبارهی تصاویر کمرنگ، و فرضی را راحت تر می کند.
کودکان از این فعالیت خیلی لذت می برند و اغلب در تهیه ی این کتاب ها با دوستان و اعضای خانواده دوباره ارتباط برقرار می کنند.
