این شیوه رفتاری شامل چند شبکه عصبی است که هر زمان با کسی که بیشترین اهمیت را برای او قائل هستیم رابطه برقرار می کنیم، به فعالیت می افتند. همان طور که دیده ایم بچه هایی که خوب پرورش یافته باشند و احساس کنند والدین شان با آنها همدل و همدرد بوده اند، در روابط عاطفی خود مطمئن و متکی به نفس هستند و نه زیاده از حد به کسی متکی می شوند و مثل کنه به او می چسبند، نه او را طرد می کنند و از او دوری می جویند. اما بچه هایی که احساسات آنها از طرف والدین مورد غفلت و بی اعتنایی قرار گرفته باشد، آدمهایی گوشه گیر و منزوی می شوند، چون امید خود را برای ایجاد رابطه ای گرم و صمیمانه از دست داده اند. و بچه هایی که والدینشان متزلزل و دو وجهی هستند، به گونه ای غیر قابل پیش بینی، از حالت خشونت به حالت دلسوزی و رأفت فرو می روند و افرادی نگران و نامطمئن و بی اعتماد به نفس هستند. باب از نوع گوشه گیر و منزوی است، عواطف و هیجانات قوی را نامطلوب می یابد و از همین رو سعی می کند آنها را کاهش دهد. برندا از نوع نگران و مضطرب است که احساساتش به گونه ای مهارنشدنی فوران میزند و نیاز دارد که راجع به دل مشغولی های خود با کسی حرف بزند. سپس نوع مطمئن و متکی به نفس را داریم که با احساسات و هیجانات خویش راحت کنار می آید و اسیر آنها نمی شود. اگر باب از نوع مطمئن و متکی به نفس بود احتمالا هر زمان که برندا به او نیاز داشت از نظر عاطفی در دسترس او قرار می گرفت و به حرف هایش گوش می سپرد. اگر برندا از نوع مطمئن و متکی به نفس بود این قدر محتاج و درمانده همدلی و همدردی باب نمی شد.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی رابطه رفتارهای والدین بر اعتماد به نفس و عواطف مثبت دانش آموزان مقطع ابتدایی در ...
