ویتال و همکاران (۲۰۱۰) دریافتند که آموزش مدیریت استرس همانند درمان شناختی - رفتاری در کاهش علائم وسواسی - اجباری مؤثر است و در یک سال پی گیری، به لحاظ آماری تفاوت قابل ملاحظه ای در عقاید وسواسی یا ابزار ارزیابی وجود نداشت.
این نتایج غیر منتظره بود و ممکن است توسط برخی ویژگیهای منحصر به فرد پروتکل آموزش مدیریت استرس قابل توضیح باشد. این محققان در توضیح خود عناصر آموزش روانی آموزش مدیریت استرس برای وسواس را به طرز نیرومندی ارائه کردند، و تاکید می کنند که استرسهای منفی و مثبت زندگی میتوانند افکارهای وسواسی را افزایش دهند و در نتیجه از طریق کاهش سطح استرسهای خود به واسطه آموزش مدیریت استرس این افراد میتوانند فراوانی افکارهای وسواسی خود را به حد انتظار کاهش دهند.
این امر ممکن است اثر انتظار یک درمان نیرومند را ایجاد کند و امکان دارد اثربخشی درمان را افزایش دهد. به علاوه، ويتال و همکاران (۲۰۱۰) آرام سازی کاربردی را به عنوان یک راهبرد مقابلهای جهت حفظ کنترل به هنگام تجربه وسواسها و اثربخشی بین فردی برای مقابله با انتقادها و تعارض با دیگران آموزش دادند.
این مؤلفان ادعا می کنند که آموزش مدیریت استرس ممکن است یک مسیر انحرافی سازنده و سالم برای وسواسهای فرد ایجاد کند که این امر میتواند تلاش عمدی افراد جهت کنترل افکار را کاهش دهد.
تبیینها هر چه که باشند دیگر نمیتوان آموزش مدیریت استرس را به عنوان یک روش درمانی بی اثر برای اختلال وسواسی - اجباری در نظر گرفت، اگر چه توصیه کارآمدی آن بر اساس یک مطالعه آمری شتاب زده و تا حدودی ناپخته خواهد بود.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
اثر بخشی مداخله مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری بر کاهش افکار وسواسی و افزایش کیفیت زندگی زنان خانه دار
