آنها صدایشان را بالا می برند نفسشان را نگه می دارند و صورتشان قرمز می شود.
این خشم قابل کنترل است و حتی ممکن است آنها این خشم را به سمت خود برگردانند و بگویند: "من از خودم بدم می آید؛ من همواره کارها را اشتباه انجام می دهم؛ من احمقم" و غیره.
سطح ۲: کودکان گستاخ / نمایشی
کودکان و نوجوانان در سطح دو گستاخانه پیروی از دستورات یا موافقت کردن با درخواست ها را رد می کنند. آنها خشمگین می شوند و به شکل ناسزا گفتن پرخاشگری کلامی می کنند، نام های دیگر را صدا می زنند، توهین می کنند و به همین ترتیب. این رفتار تجاوزگری کلامی ممکن است از طرف والدین اینگونه تفسیر شود که کودک آنها در لبه خشونت قرار دارد. رفتارهای نمایشی کودکان اغلب برای متقاعد کردن بزرگسالان که از کودکانشان خارج از کنترل هستند (برحسب میزان و شدت) کافی است، هنگامی که آنها خشمگین اند این احساس را فقط به صورت کلامی نشان می دهند. نوجوان ۱۵ ساله ای که چند قدم به سمت مادرش برمی دارد و او را قرزن صدا می زند، رفتار سطح دو را نشان میدهد.
سطح ۳: کودکان تهدید کننده و شروع خسارت
در سطح سوم کودکان به شدت خشمگین می شوند و دامنه پرخاشگری کلامی آنها شامل تهدید به صدمه یا آسیب والدین، خواهر و برادر، همسالان و حیوانات می باشد. باید توجه کرد که در سطح سه نوجوان هرگز به صورت واقعی به چیزهای زنده یا انسان، صدمه نخواهد زد. فرد هنوز در تهدید و پرخاشگری کلامی اولیه درگیر است اگر چه کودک ممکن است باعث خسارت کم به اشیاء بی جان و بی ارزش شود. یک کودک ۱۰ ساله به صندلی لگد می زند، بر روی دیوار گچی جای مشت باقی می گذارد، اما این حقیقت که او از پرت کردن چاقو، لیوان، دوری می کند بخاطر این است که او هنوز آگاه است که چگونه مجموعه ی شدیدی از انواع پرخاشگری در مقابل اشیاء بی جان ممکن است انجام گیرد. بنابراین او در مورد اینکه او تا کجا می خواهد پیش رود فکر می کند، حتی فکر والدین یا درمانگر ممکن است به این جا کشیده شود که رفتار او واقعا خارج از کنترل است.
سطح ۴: کودکان خسارت زن
کودکان در سطح ۴ هدفمندانه و عمدی خشمشان را عليه اشیاء بی جان با صدمه جدی یا خراب کردن اشیاء تخلیه می کنند. آنها به شدت خشمگین می شوند و رفتار پرخاشگرانه مانند ایجاد سوراخ در دیوار را نشان میدهند، شی ای را به طرف پنجره پرتاب می کنند و مرتب اشیاء با ارزش را می شکنند. نوجوان ممکن است اعضای خانواده را به زدن با اشیاء یا سلاح مثل چوب بیسبال، چکش یا چاقو تهدید کند. به هر حال مهمترین تمایز برای این سطح این حقیقت است که تماس فیزیکی و صدمه واقعی به دیگران وجود ندارد. این نوجوانان هنگامی که خشمگین می شوند ممکن است دیگران را تهدید کنند اما فاصله ی بین خود با فردی که عليه او قرار گرفته است را حفظ می کنند. آنها معمولا کناره گیری می کنند و در کف اتاق می خوابند اما به هر حال نزدیک می شوند. این کودکان مقداری کنترل رفتاری و شناختی نشان میدهند، بدین جهت که پرخاشگری کلامی یشان علیه دیگران و پرخاشگری فیزیکیشان علیه اشیاء بی جان به خشونت فیزیکی علیه دیگران تبدیل نمی شود.
سطح ۵ کودکان حمله کننده یا متجاوز
در سطح پنجم کودکان از بیان خشم کلامی بالاتر می روند و پرخاشگری فیزیکی علیه اشیاء بی جان تا پرخاشگری فیزیکی شامل اعمالی که به دیگران صدمه بدنی وارد می کند را انجام میدهند. بنابراین پرخاشگری فیزیکی واقعی اغلب با تهدیدات کلامی همراه است. در این سطح پرخاشگری شامل خشونت یا آسیب جدی بدنی نمی باشد. این رفتارها شامل فشار دادن، حل دادن، کوبیدن و پرتاب اشیائی که برای افراد آسیب جدی به همراه ندارد (توپ تنیس، خودکار، فنجان پلاستیکی، عروسک های حیوانی پارچه ای). صدمات فیزیکی واقعی در این سطح بسیار خفیف است و این صدمات بیشتر تصادفی است نه اینکه به صورت عمدی باشد. برای مثال پسر ۱۲ ساله ای که توپ تنیس را وسط اتاق پرت کند و به صورت تصادفی به خواهرش اصابت کند. اگر چه ممکن است مشکل باشد، باید ارزیابی شود که آیا کودک قصد داشته به دیگری صدمه بزند یا خیر؟ یا آیا صدمه نتیجهی طغیان یک خشم یا پرخاشگری بوده است؟ در این حالت معمولا والدین خیلی ترسیده اند و از لحاظ قانونی هراسانند که ممکن است کودکانشان واقعا کنترل شان را از دست بدهند و به شکل خشونت باری به کسی آسیب فیزیکی برسانند.
سطح ۶ :کودکان خشن کودکان و نوجوانان
سطح ۶ رفتار خشونت آمیز را نشان میدهند که باعث صدمات جدی به دیگران می شوند و برای دیگران خطرناک اند. آنها عمدا اشياء خطرناک را پرتاب کرده یا برای صدمه به دیگران به صورت عمدی با مشت به آنها حمله می کنند، ممکن است سلاح ها بیشتر به صورت عمدی استفاده شود مانند زمانی که یک دختر ۱۵ ساله عمدا به برادر ۹ ساله اش ضربه می زند زیرا که توپ را به او نداده است. در این مرحله والدين احساس ترس، نا امیدی و حتی سوء استفاده دارند. آنها ممکن است "وحشت زده یا بسیار خسته به نظر برسند. زیرا احساس حقارت و سوء استفاده آنها را سال ها رنج داده است. والدین اغلب موقعیتشان را آنقدر ترسناک می بینند که برای مدت زمان طولانی هیچگونه کنترلی بر موقعیت ندارند و احساس شکست خوردن، رها شدن و نا امیدی می کنند. پرایس (۱۹۹۶) به والدینی اشاره میکند که توسط کودکانشان دچار سوء استفاده فیزیکی و هیجانی شده اند.
موضوع این پروپوزال : کودکان پرخاشگر
توجه توجه : (به دلیل سوء استفاده سایت های زرد و نامعتبر از عنوان پروپوزال های جدید ما در سایت سطر اول، نمایش عنوان کامل پروپوزال تنها پس از خرید کامل فایل پروپوزال امکان پذیر است.)
فرمت پروپوزال : پروپوزال با فرمت WORD و قابل ویرایش
کد محصول : 3976
