با این حال گویی برای کودک اتیستیک، درگیر شدن با رفتارهای اجتماعی روزمره، مثل سلام احوال پرسی کردن با دیگران یا حال و احوال پرسیدن و خوش و بش کردن با همسالان، امری غیر معمول و غیر متعارف است. در این دوره برای این تیپ کودکان، درک دنیای اجتماعی و زندگی در دنیای اجتماعی فوق العاده دشوار است. چرا که دنیای اجتماعی مستلزم ایجاد ارتباط، حفظ ارتباط و تعامل با دیگران و همچنین درگیر شدن در مراودات اجتماعی دوطرفه با همنوعان است، که آنها فاقد چنین مهارت و توانایی هستند. کودکان اتیستیک با عملکرد بالا غالبا از هر گونه محیطی اجتماعی و فعالیتهای اجتماعی مشترک گریزان هستند و بیشتر محیطهای اجتماعی را ترجیح می دهند که فقط در گیر سرگرمی های خودشان باشند. هر محیط اجتماعی که برای آنها تازه و غیر قابل پیش بینی باشد، به شدن آنها را دچار اضطراب و نگران می کند و معمولا منجر به گریه و جیغ زدن در آنها می شود. والكمار و کلاین (۲۰۰۰)، نشان دادند که افراد اتیستیک با عملکرد بالا، انزوای اجتماعی را تجربه می کنند، نه اینکه فاقد رغبت اجتماعی باشند یا از علائق اجتماعی طفره روند. بنابر این کودکان اتیستیک با عملکرد بالا برخلاف همسالان کلاسیک خود، احتمالا مایل به داشتن دوست و همبازی هستند اما نمی توانند. به هرحال علاقه مندی به دنیای اجتماعی و درگیری شدن با دنیای اجتماعی، به نوعی مرتبط با مهارت های استفاده از زبان گفتاری و سایر مهارت های مربوط به مکالمه رودررو در سطح بالا است (سفران ۲۰۰۱ ). در حالی که بیش از ۹۵ درصد از والدین کودکان پیش دبستانی مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا، گزارش می کنند که کودکشان انواع مشکلات رفتاری و اجتماعی را نشان می دهند، تنها ۲۸ درصد از آنها در پایان این دوره به طور رسمی تشخیص داده می شوند.
موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :
مقایسه رغبت اجتماعی و مدیریت ارتباط در کودکان اتیستیک با عملکرد بالا و کودکان بیش فعال
