لوبن (۳۸۸)، هادوک، کیندرمن و ولز (۲۰۰۲) تفاوتهای بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی را که در هنگام ارزیابی توهمات شنیداری داشتند و کسانی که هیچ وقت تجربه توهمی نداشتند، در نسخه اصلاح شده پرسش نامه باورهای فراشناختی، مورد بررسی قرار دادند.
گروه های کنترل شامل بیماران مبتلا به اختلالهای اضطرابی و گروه غیر بیمار بودند. بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی که در هنگام ارزیابی توهم داشتند، با بیمارانی که هرگز توهم نداشتند، در باورهای مربوط به لزوم پایداری افکار تفاوت داشتند. تفاوت دیگر بین گروه ها در مقیاس خودآگاه شناختی بود که در آن بیماران دچار توهم در مقایسه با افراد غیر بیمار، نمرات بالاتری داشتند.
بیمارانی که در هنگام ارزیابی توهم داشتند، نسبت به گروه کنترل اضطرابی، نمرات بالاتری در مقیاس کنترل ناپذیری و خطر کسب کردند.
در یک مطالعه غیر بالینی در مورد پیش بینی کننده های آمادگی برای توهمات شنوایی، موریسون و همکاران (۲۰۰۲) دریافتند که مقیاس باورهای مثبت درباره نگرانی، پرسش نامه باورهای فراشناختی و تفسیرهای مثبت صداها، وقتی که متغیرهای اضطراب صفت و سایر خرده مقیاسهای پرسش نامه باورهای فراشناختی وارد معادله رگرسیون شدند، به طور منحصر به فردی آمادگی برای توهمات را پیش بینی می کردند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
مقایسه خودآگاهی شناختی و باورهای فراشناختی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و افراد مبتلا به وسواس فکری عملی