تعداد قابل ملاحظهای از بیماران مبتلا به اختلال وحشتزدگی درمان شناختی - رفتاری را ترک می کنند، به خوبی به درمان پاسخ نمیدهند، و یا بعد از درمان از حمله وحشتزدگی رهایی نمی یابند.
بازسازی شناختی، باز آموزی تنفسی و قرار گرفتن در معرض موقعیتهای ترس و نشانه های احشائی درمان شناختی - رفتاری را تشکیل میدهد. با این حال، اینکه کدام مؤلفه و یا کدام ترکیب برای پیامدهای درمان مهم تر است تا به حال مشخص نشده است.
موریت و همکاران (۲۰۱۲) بیان می کنند که اگرچه مهارتهای شناختی و بازآموزی تنفسی به بیماران آموخته میشوند و در نتیجه اعتقاد بر این است که بر پیامد نهایی تأثیر میگذارند، هنوز هم راه برای شناخت اینکه آیا این مهارتها جدای از آموزش هستند و یا به وسیله بیمار اتخاذ میشوند و حقیقت در طی درمان مواجهه انجام می شوند است یا نه وجود ندارد.
پژوهشها در زمینه اتخاذ مهارتها در تمرینات مواجهه ممکن است به افراد کمک کند تا اختلال وحشتزدگی گذرهراسی را به روش مؤثرتر و سازگارانه تری مدیریت کنند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثر بخشی تمرینات مواجهه بر اختلال وحشت زدگی در نوجوانان
