نوزادان از زمان تولد هیجان هایشان را به طور غیر کلامی از طریق گریه کردن، تجلی های چهره ای و حالت های بدنی ابراز می کنند، وقتی والدی این نشانه های غیر کلامی را متوجه می شود و به طور مناسب پاسخ می دهد؛ موجب به وجود آمدن احساس امنیت و ایمنی در نوزاد می گردد.
یادگیری نحوه شناسایی هیجان ها در دیگران هنگامی صورت می گیرد که ما خیلی جوان هستیم. اینکه چطور هرکدام از ما شناسایی هیجانات را یاد می گیرد بسیار متفاوت است. به عنوان یک کودک، شما ممکن است درباره هیجانات از طریق گفتگو درباره موقعیت های ناراحت کننده یاد گرفته باشید؛ برای مثال اگر شما از مدرسه برگردید و مادرتان متوجه ناراحتی شما شود، ممکن است از شما بخواهد تا هیجانتان را شناسایی کنید:
«جیمی اتفاقی در مدرسه افتاده که عصبانی هستی؟»؛ اما شما ممکن است در خانه ای بزرگ شده باشید که وقتی ناراحت از مدرسه برمی گردید، هیچ کس توجهی نمی کند یا به شما گفته شده است: «اخم نکن و برو تو اتاقت».
در این صورت ممکن است یاد گرفته باشید که هیجان هایتان اهمیتی ندارند. اگر به عنوان کودک مورد سوءاستفاده یا بدرفتاری قرار گرفته باشید، ممکن است یاد گرفته اید که از هیجان هایتان بترسید چون نشان دادن آنها می تواند به سوءاستفاده بیشتر منتهی شود.
در ضمن، اگر آمادگی ژنتیکی برای داشتن واکنش های هیجانی شدید دارید یا نسبت به هیجان های خودتان یا دیگران خیلی حساس باشید؛ هیجانات ممکن است برای شما به عنوان یک کودک ترسناک باشند. اگر توانایی شناسایی هیجان های خود یا دیگران را ندارید، ممکن است خودتان را در موقعیت هایی بیابید که خطرناک هستند؛ برای مثال اگر زنگ خطر در مدرسه به صدا در بیاید، معلم نشان می دهد که ترسیده است و سایر بچه ها هم کم کم می ترسند؛ ولی شما ممکن است متوجه معنای نشانه ها نشوید. ممکن است متوجه نشوید که باید سریع به خاطر آتش سوزی از ساختمان خارج شوید.
دلیل دیگر برای اهمیت شناسایی هیجان ها این است که در غیر این صورت شما راهی برای نامگذاری تجربه درونی تان نخواهید داشت. ممکن است احساس وحشتناکی داشته باشید؛ ولی علت آن را ندانید و نتوانید به طور مشخص ابراز کنید که وحشتناک» برای شما چه معنایی دارد.
وحشتناک برای شما به معنای ترسیدن است یا خستگی؟ یا به این معناست که شما افسرده هستید؟ توانایی شناسایی هیجاناتتان بخشی از چیزی است که به شما اجازه می دهد تا خودتان را به عنوان یک فرد ابراز کنید.
در نهایت، اگر از نظر ژنتیکی مستعد داشتن هیجانات خیلی شدید هستید؛ ولی نمی توانید احساستان را شناسایی کنید، ممکن است به خاطر آنها احساس در هم شکستگی کنید و بی تفاوت شوید یا خودتان را ساکت کنید.
