روان شناسان رشد می کوشند تا به پرسش های موجود در زمینه چگونگی رشد و اصول کلی حاکم بر آن، وجود تفاوت در واکنش های آدمیان از بدو تولد، پیوسته و تدریجی و یا گسسته و جهشی بودن رشد، عوامل مؤثر بر رشد، تفاوت کمی یا کیفی کودک با بزرگسال ذاتی یا تجربی بودن دانش کودکان، همچنین چگونگی یکپارچگی تغییرات رشدی در جنبه های مختلف و تجلی انسان به صورت یک کل منحصر به فرد پاسخ گویند.
روانشناسی کودک، یکی از زیر مجموعه های روان شناسی رشد، به مطالعه ویژگی های دوره کودکی یعنی زمان تولد تا ۱۲-۱۳ سالگی می پردازد.
به دلیل تأثیر سرنوشت ساز این دوره از رشد پر شخصیت انسان، در گذشته تنها این دوره از رشد که تا سن ۱۸ سالگی تعریف می شده مورد بررسی قرار می گرفته است. مطالعات رشد کودک توانسته است امکان تهیه مقیاس های مناسب برای مشخص کردن پیشدستی یا تاخیر در رشد، همچنین منطبق نمودن شرایط تعلیم و تربیت متناسب با توانایی ها و رغبتهای افراد را در هر مرحله از رشد فراهم آورد اصطلاحات دیگری چون نمو، نضج، تکامل و تحول نیز در زبان فارسی برای واژه رشد به کار رفته است که هر یک معانی خاص خود را دارد.
به نظر میرسد که تعریف جامع و مانع برای رشد این باشد که «رشد» عبارت است از تغییرات کمی و کیفی نسبتا پایدار، مستمر و فراگیر در قابلیت ها که تحت تأثير نضج و تعامل آن با محیط در قالب الگویی منسجم صورت می پذیرد و مستلزم وحدت پیچیدگی ها و کنشها است.
