علاوه بر این انسان می تواند با خواست و ارادهی خود از تعدادی راهکار بهره گرفته و تنش را کاهش دهد. اما زمانی که محرک های ایجاد کننده تنیدگی افزایش یافته یا بر شدت آنها اضافه شود وضعیت بحرانی خواهد شد. در چنین موقعیتی راهبردهای عادی و مرسوم در مقابله با مشکل مؤثر نمی افتد. در این صورت فرد احساس فلج شدن ذهنی، جسمی، روحی و عاطفی کرده و تلاش را بی ثمر می پندارد. اینجا است که مشاوران و روان شناسان می توانند در کاهش فشار روانی و توانمند ساختن افراد مؤثر واقع شوند فعالیتهای مشاوران و روان شناسان در خصوص بحران را می توان به دو دسته قبل از بحران و پس از بحران تقسیم کرد فعالیتهای قبل از وقوع بحران عمدتا شامل آموزش هایی است که به مهارتهای زندگی معروف هستند. آموزش مدیریت بحران، آموزش نحوه مقابله با خطر و آموزش چگونگی غنی سازی زندگی از اهم این موارد است (هاف، ۲۰۰۱) یکی از اقدامات مهم مشاوران و روان شناسان که پس از وقوع بحران و در برابر افراد بحران زده یعنی افرادی که در معرض حوادثی با تحریکات شدید قرار گرفته و اکنون ضایعات سنگینی همچون از دست دادن خانه و مرگ یکی از عزیزان را متحمل شده اند برقراری رابطه ای صمیمانه است. به این منظور مشاور باید از فنون گوش دادن فعال و ترغیب آنها به سخن گفتن و بیرون ریختن احساسات درونی استفاده کند. بنابراین باید به فرد ابتدا اجازه داده شود تا به راحتی سخن گفته، گریه کرده و حتی گاه فریاد زده و یا حتی بر سر و روی خود بزند. اما پس از مدت کوتاهی باید او را به آرامش دعوت کرده و وارد مراحل بعدی شوند.