این تفاوتها چگونگی مشاوره با آنان را تحت شعاع قرار می دهد. به همین دلیل مشاورین جهت برخورد با هر کدام از این افراد باید از طریق آشنایی با اصول، روشها و فنون خاصی تجهیز شده باشند. از جمله این که هر مرحله از رشد فرد دارای خصوصیاتی است که با مراحل قبل و بعد آن تفاوت دارد. مهمترین مراحل رشدی که برخورد خاصی می طلبد مراحل کودکی، نوجوانی و کهنسالی است کودکان در مراحل اولیه رشد به سبب کمی تجربه به ویژه در زمینه مهارتهای کلامی نمی توانند احساسات، عواطف و خواسته های خود را به درستی بیان کنند. شناخت مشکلات این افراد و کمک به حل آن نیازمند استفاده از روش هایی همچون تحلیل نقاشی با بازی است. ناخن جویدن، حبس نفس، قشقرق راه انداختن و اختلال در یادگیری از مشکلات شایع دوران کودکی است. بلوغ، رشد و افزایش و نمود ظاهری بسیاری از توانایی ها و بحران هویت از مسائل مطرح دوران نوجوانی است. نیازها و خواسته های دوسویه و گاه متضاد از جمله تمایل به استقلال بایی از سویی و نیاز به کمک دیگران از سوی دیگر نوجوانان را در موقعیت های خاصی قرار میدهد. مشاورین جهت شناخت و کمک به آنان باید از روش های ویژه ای بهره گیرند. مشاهده، مصاحبه و گروه سنجی از جمله شیوه های شناخت و حل مشکل است. اختلالات خواب، ترس از مدرسه ها فرار از مدرسه، خودکشی، وسواس و خود بیمارانگاری از مشکلات شایع این دوران به شمار میرود. میانسالان و سالخوردگان قشر دیگری از اجتماع هستند که دارای ویژگی های خاص بوده و رفع مشکلات آنها در صورت استفاده از شیوه های خاص موفقیت آمیز خواهد بود.