از این رو است که آنان به مطالعه کودکان بزرگ شده در پرورشگاه ها که از محرک های حسی خاصی محروم بوده اند نیز پرداخته اند. نتایج این گونه مطالعات نشان داده است که چنین محرومیتهایی تأثیر ناگوار بر رشد هوشی کودکان دارد. در این پژوهش ها مشخص شده است که رشد نوزادان پرورشگاه هایی که تمیز و خشک نگاه داشته می شدند و از تغذیه مناسبی برخوردار بودند، اما فاقد تحریکات آموزشی و تربیتی مناسب، اسباب بازی، صحبت و بازی با دیگران، و فعالیت های حرکتی لازم بودند، همچنین بر روی ملافه ای سفید در یک تختخواب به نحوی قرار گرفته بودند که جایی را نمی دیدند و تماس بسیار کمی با بزرگسالان داشتند، خیلی کندتر و کمتر از سایر نوزادان بود. اگر چه این نوزادان در سه ماه اول از رشد جسمی معمولی برخوردار بودند اما در فاصله ۳ تا ۶ ماهگی که زمان خندیدن، تولید صدا و رشد حرکتی بود، تأخیر زیادی در رشد نشان می دادند.