اما تقریبا تمام آنها لزوما اجتماعی هستند یعنی سایر افراد را در بر می گیرند. اگرچه گوش دادن به موسیقی، کشف ویژگیهای چند حسی خواندن و نواختن آلات موسیقی و ابداع قطعات جدید فعالیتهایی هستند که میتوانند به تنهایی با موفقیت انجام شوند، جلسات موسیقی چارچوب ایمن و منحصر به فردی را ارائه می کنند که از طریق آن بسیاری از مهارتها و رشته های تعامل اجتماعی را میتوان تجربه کرد و پرورش داد. این امر بویژه برای نوجوانانی صحت دارد که در پردازش یا مدیریت اطلاعات تصویری مشکل دارند و آگاه آنها از سایر افراد ممکن است بیش از معمول متکی بر اصواتی باشد که می سازند. معلمان، درمانگران و مراقبان ممکن است موقعیت های ساختار بندی شده را برای کودکان در مراحل اولیه رشد موسیقیایی ارائه کنند (اصوات هدفمند سطوح ا و ۲ و ۳) تا به اصواتی گوش دهند که سایرین در تنوعی از بسترها می سازند و به شکل مناسبی به آنها پاسخ دهند. ممکن است برای حداقل برخی از این فعالیتها مناسب باشد تا یک به یک مد نظر قرار گیرند همراه با معلم و دانش آموز(یا تلفيق قابل مقایسه) که نزدیک به هم کار می کنند و کارکرد صوت به عنوان یک عنصر در الگوی گسترده تر تماس چند حسی تلقی شود. در اینجا، احتمالا تماس صمیمانه بین فعالیت مشترک رابطه بين بزرگسال و کودک وجود دارد.
موضوع پیشنهادی : مقایسه اثر بخشی موسیقی درمانی در تمرکز توجه کودکان اتیسم و عادی
