اگر یک قانون طلایی در کار کردن با کودکان اوتیسمی وجود داشته باشد، آن است که هیچ قانون طلایی وجود ندارد.
من به هر سیستم با رویکردی که ادعای ارائه بهترین برای همه، یا حتی اکثریت کودکان را می کند. مشکوک هستم، زیرا پهنه توانایی ها، نیازها۔ گرایش ها، انگیزه ها، شباهت ها و تفاوت ها، خیلی گسترده است. البته این بدان معنا نیست، که فرد نباید به موقع اهداف بلند مدت را رشد و توسعه دهد (با در نظر گرفتن نظرات والدین و اشخاص مهم دیگر در زندگی کودک)، و مجبور نیست به استراتژی های بالقوه (حداقل بعضی از آنهایی که در بافت های دیگر، شاید مورد امتحان و آزمون واقع شود) برای حمایت کودک در حرکت به سمت جلو کمک کند. اما نزدیک شدن به آموزش Š کننده برای همه در نظر گرفته می شود. در واقع، آن ممکن است آسیب بیشتری نسبت به مفید بودن داشته باشد.
موضوع پیشنهادی روانشناسی :
بررسی عوامل آموزشی و تربیتی موثر بر یادگیری کودکان اتیسم