وی بر اهمیت نقش معلم در تأمین سلامت روانی و بهداشت روانی کودکان دوره ابتدایی تأکید داشت.
پس از وی این اعتقاد که مدرسه نهاد شایسته ای برای عرضه خدمات راهنمایی و مشاوره است و باید تمام پایه های تحصیلی را در برگیرد قوت گرفت.
بنابراین ظهور رشته راهنمایی و مشاوره را به عنوان شاخه ای از علوم انسانی و بالاخص علم روان شناسی مربوط به قرن ۱۹ است (گیبسون و میشل، ترجمه میرثنایی و همکاران، ۱۳۸۰).
با ورود به قرن بیستم جوامع پیچیده تر شده و نیاز به منابع متخصص برای مشاوره آشکار گردید.
ارائه این خدمات ابتدا در کشورهایی که از لحاظ صنعت و تمدن رونق بیشتری داشته اشاعه یافت.
به عنوان مثال آمریکای شمالی را می توان نخستین کشوری دانست که به تأسیس مراکز خاص راهنمایی و مشاوره اقدام کرد.
از جمله این مراکز توسط فرانک پارسونز تأسیس شد.
وی را مؤسس اولین مرکز راهنمایی و مشاوره می دانند.
او کار خود را با مشاوره شغلی آغاز کرد. در این راستا سعی کرد به جوانان در انتخاب شغل کمک کند.
