این رویارویی توأم با اصالت، تجارب غیر عینی (فاعلی) درمانگر / مشاور و درمان جو که طی زمان حال قرار میگیرد را در بر می گیرد.
نگرش مشاور یا درمانگر نسبت به بیمار ناظر به چیزی است که یالوم (۱۹۸۰) از آن به عنوان «عشق» یاد میکند؛ چیزی که در نسبت با سایر موضوعات درمانی، از جمله انتقال و مقاومت، محوری است. فرایند مشاوره و درمان وجودی که بر رابطه درمانگر - بیمار تمرکز عمدهای دارد، در میان مشاورین و درمانگران وجودی متفاوت است.
برای مثال، بوگنتال (۱۹۸۷) رویکردی را توصیف میکند که با رابطهای تحول یافته و عمیق با درمان جو یک کاوش در خود درونی مشخص می گردد
موضوع پیشنهادی پروپوزال پایان نامه روانشناسی :
بررسی اثر بخشی درمان وجودی بر کاهش اضطراب و اختلالات خلقی در زوج های متقاضی طلاق
