امتناع از رفتن به مدرسه در سنین پنج تا هفت سالگی و یازده تا چهارده سالگی به اوج خود می رسد.
در کودکان کوچک تر دلیل این اتفاق، اضطراب جدایی و سازگار شدن با انتظارات محیط مدرسه است. اما در کودکان بزرگ تر ممکن است به دلیل قلدری، داشتن مسائلی با کارهای مدرسه یا رفتن به مدرسه ای جدید باشد. وقایع اضطراب اور زندگی نظیر طلاق، مرگ و بیماری در خانواده نیز می تواند منجر به امتناع کودک از رفتن به مدرسه شود.
کودکانی که از رفتن به مدرسه امتناع می کنند، اغلب دارای علائم اضطراب هستند، نظیر: لرزش، تپش قلب، سرگیجه و دردهای شکمی. آنها همچنین ممکن است گریه کنند و فوران های عصبی داشته باشند. بنابراین والدین چه کارهایی می توانند انجام دهند تا فرزندشان برای حضور در مدرسه شادتر شود؟
ضروری است در مقابل خواسته های فرزندتان برای ماندن در خانه تسلیم نشوید؛ زیرا پرهیز از موقعیت های برانگیزاننده اضطراب، در عمل می تواند آن را تشدید کند. اگر فرزندتان دلش برای مدرسه تنگ شود، بازگشت او به مدرسه در این شرایط دشوارتر خواهد بود. به هر حال، شما باید اضطراب کودک خود را درباره مدرسه جدی بگیرید.
با فرزند خود و مدرسه درباره دلایل احتمالی اضطراب گفت و گو کنید. اگر دلیل امتناع از رفتن به مدرسه قلدری باشد، مطمئن شوید که مدرسه به شیوه ای مؤثر با قلدری برخورد می کند، سپس با کودک خود درباره نحوه کنار آمدن با قلدری نقش بازی کنید.
به منظور کمک به فرزندتان برای کنار آمدن با علائم اضطراب، تکنیک های تمدد اعصاب را به او بیاموزید، نظیر تکنیک اسکن که در آن فرد ماهیچه های مختلف بدن را سفت کرده و سپس آنها را رها می سازد.
برای زمان هایی که فرزندتان احساس اضطراب می کند برنامه ریزی کنید؛ برای مثال، او می تواند پیش از بازگشت به درسهایش ده دقیقه پرستار را ببیند. اگر در مدرسه مشاورینی وجود دارند، فرزند شما ممکن است از صحبت کردن با آنها درباره اضطرابهایش بهره ببرد.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثر بخشی تکنیک تمدد اعصاب بر کاهش اضطراب جدایی و علاقمندی به مدرسه در کودکان مقطع متوسطه اول
