روان شناسی تربیتی نیز از این قاعده مستثنی نیست. برای این که دستاوردهای روان شناسان تربیتی ، با مشاهدات روزمره والدین، مربیان و معلمان تفاوت داشته باشد، می بایستی آنان رفتارهای کودکان را به صورت منظم و کنترل شده مورد بررسی قرار دهند و در عین حال مراقب باشند که مطالعاتشان از عینیت برخوردار باشد.
برای حصول به این منظور می بایستی ابتدا هر رفتار به صورت دقیق تعریف شود و ضمن برخورداری از قابلیت اندازه گیری، تحت تأثیر سوگیری های مشاهده کننده قرار نگیرد.
با وجود رعایت همه این جوانب، هنوز ممکن است که اطلاعات گردآوری شده، برخی از خطاها را در برداشته باشد و بنابراین، تنها زمانی می توان به این گونه اطلاعات اطمینان داشت که نه از طریق یک روش، بلکه به شیوه های گوناگون جمع آوری شده باشند.
