در DSM-IV، اختلال کندن پوست تحت اختلال کنترل تکانه ای مشخص نشده قرار دارد. پس از بررسی ادبیات پژوهشی درباره اختلال کندن پوست، کارگروه اضطراب، طیف وسواسی - اجباری، استرس پس از آسیب و اختلال های تجزیه در DSM-V پیشنهاد کرده تا این وضعیت به DSM-V یا به بخش مجموعه ملاکهای تعبیه شده اختلالها برای مطالعه بیشتر در DSM-V افزوده شود (استین و همکاران، ۲۰۱۰).

ملاکهای پیشنهادی برای تشخیص اختلال کندن پوست عبارتند از: (۱) خراشیدن مکرر پوست و در نتیجه ایجاد ضایعه در پوست؛ (۲) این اختلال باعث ایجاد ناراحتی قابل توجه بالینی در فرد میشود یا در کارکردهای شغلی، اجتماعی و یا دیگر بخشهای کارکردهای فرد اختلال ایجاد می کند؛ (3) کندن پوست ناشی از اثرات مستقیم فیزیولوژیکی یک ماده نباشد (به عنوان مثال، مسمومیت با آمفتامین) یا ناشی از وضعیت پزشکی عمومی دیگری ایجاد نشده باشد (به عنوان مثال، بیماریهای پوستی)، و (۴) کندن پوست محدود به علائم سایر اختلالهای روانی نباشد (استین و همکاران، ۲۰۱۰).

افراد مبتلا به اختلال کندن پوست اغلب مجموعه معمولی از ویژگیهای بالینی که شبیه علائم اختلال کندن مو هستند را نشان میدهند. آنها اغلب مقدار قابل توجهی از زمان را صرف رفتارهای خود می کنند، گاهی اوقات چندین ساعت در روز را صرف این کار می کنند.

به علاوه، کندن پوست اغلب به لحاظ آسیب و زخمهای بافتی پیامدهای قابل توجهی را ایجاد میکند که میتواند توجهات و اقدامات پزشکی را ایجاب کند. عمده ترین قسمتهایی که کنده میشوند اطراف سر و صورت هستند، در حالی که ماشه چکان این کندنها شامل احساس بی نظمی در پوست یا حالتهای عاطفی منفی است.

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

رابطه اختلال کندن پوست و کنترل تکانه ای با سرشت عاطفی و هیجانی در نوجوانان دختر