مهم آن است که هر کس بتواند مثبت اندیشی و روحیه امید و پیشروی را در خود حفظ و تقویت کند. انسان موجودی برتر مشحون از عشق، انگیزه و ابتکار برای پیشرفت و عملی ساختن رویا و آرزوهای خویش است.
آنچه که باعث خوشبختی، نشاط و پیشرفت وی می شود، همان پیمودن راه دشوار و طولانی شناخت درون خویش و شنیدن به موقع ندای آن است. مقاوم و محکم باشیم در حقیقت می توان دکل های روزمره زندگی، یعنی عادات روزانه، روش زیستن، رفتار و اخلاق مزمن خانوادگی و از این قبیل را تا حدودی تغییر داد و جا به جا کرد نداشتن توفیق در ایجاد این دگرگونی ها و تغییرات به احتمال زیاد بستگی مستقیمی به ناامیدی و ناتوانی و روحیه تسلیم طلبی ما دارد تغییر و دگرگونی طبیعتا به سرعت، یک شبه و یک ماهه حاصل نمی شود.
هنگامی که زندگی و روش زیستن ما سال های متمادی ثابت و به یک صورت بوده است، ایجاد تغییر و تحول در آن مستلزم وجود زمان لازم و مناسب خود است.
تغییر در عادات و رفتار روزانه و روش زندگی، باید آنچنان بستر عادی، طبیعی و مسیری بدون اجبار و تحميل داشته و با پشتکار و مقاومت ما همراه باشد که سرانجام ذهنیت و کلیت جسم مان به لزوم انجام این دگرگونی ها متقاعد شده و پذیرای تدریجی آن شوند و با آنها کنار بیایند.
برای اطمینان خاطر از حصول نتیجه مثبت در این مبارزه بهتر است یک مهلت مثلا سه ماهه برای تمرین عادات و روش جدید زیست خود در نظر بگیریم و سپس خود را با آنچه که قبلا بودیم مقایسه کنیم.
به طور مثال، اگر عادت داشته ایم دیر به محل کار یا دیدار و جلسه ای برویم، تصمیم بگیریم ساعت خود را برای مدتی جلو برده یا ده دقیقه زودتر سرکار برویم و ببینیم تجربه جدید چه مزه ای دارد.
