الكل یک کند کننده سیستم اعصاب مرکزی است به این معنی که الكل، عملکردهای جسمانی مشخصی را که سیستم عصبی کنترل می کند، کند می سازد. این عملکردها شامل تنفس، زمان واکنش و مهارتهای تصمیم گیری می باشد. همچنين الكل بازداری ها را کاهش می دهد که این خود موجب افزایش احتمال خطر کردن (در حالی که فرد هنگام هشیاری از آن پرهیز میکرد) می شود. با مصرف الکل، این خطر پذیری افزایش می یابد. فردی که تحت تأثير الكل قرار دارد، توانایی محدودی برای قضاوت های منطقی دارد.
احتمال بیشتری دارد که بی پروا تصمیم بگیرد. کند کننده های معمول دیگر، مشتمل است بر داروهایی چون باربیتوراتها فن سیکلیدین و متاکوالون (کوالودها اگرچه بسیاری از جرم های پرخاشگرانه تحت تأثير الكل صورت گرفته است، الكل علت رفتار پرخاشگرانه نیست. در عوض محققین اظهار می دارند که الكل بنظر می رسد با تیره کردن قضاوت و کاهش بازداریها، احتمال اینکه فرد به روش خشونت آمیز یا پرخاشگرانه عمل کند را افزایش دهد.
مطالعه ای نمونه در سال ۱۹۷۵ با عنوان «تأثيرات الكل بر پرخاشگری در مردهای مصرف کننده الكل »، دریافت که انتظارات، نقش مهمی در رابطه بين الكل و پرخاشگری بازی می کند در این مطالعه به آزمودنیها نوشیدنی غیر الکلی داده شد اما به برخی گفته شد الكل است و به برخی دیگر گفته شد الکل نیست، آزمودنی هایی که باور کرده بودند نوشیدنی الکلی بوده است، از افرادی که می دانستند نوشیدنی غیر الکلی بوده، پرخاشگرتر رفتار کردند. کند کننده ها تنها نوع داروهایی نیستند که با رفتار پرخاشگرانه مرتبط هستند.
محرکهایی مثل کوکائین، آمفتامین ها، متا آمفتامینها با پرخاشگری ارتباط دارند. این مواد فعالیت سیستم اعصاب مرکزی را افزایش می دهند که می تواند احساساتی چون کج خلقی، نگرانی و پارانویا(احساسات شدید و غیر منطقی اذیت شدن توسط دیگران ) را موجب می شود.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
مقایسه میزان پرخاشگری و کج خلقی در افراد دارای سابقه اعتیاد و افراد دارای مشکلات خانوادگی
