که پاسخ های هیجانی را به شدت تعدیل می کنند و تحت تأثیر قرار می دهند.
بنابراین تغییر ارزیابی در مورد یک شیء، رویداد یا وضعیت می تواند به تغییر پاسخ هیجانی مربوطه منتهی شود.
پس از آن که بک و اليس، اولین بیماران را درمان کردند، درمان شناختی رفتاری به رشته ای علمی تبدیل شد که تأثیر فراوانی بر روان درمانی گذاشت.
درمان شناختی رفتاری برخلاف سایر رویکردهای روان درمانی، روشی علمی در پیش گرفت و از دقت نظرهای تجربی درباره خود استقبال کرد. مفروضات بنیادی مدل درمانی آن هم به شکل آزمایشگاهی و تجربی بررسی شد.
وانگهی با افزایش دانش های جدید درباره اختلالات به دنبال تحقیقات آزمایشگاهی، درمانگران شناختی رفتاری، فنون اختصاصی تری برای درمان مشکلات روانشناختی خاص ابداع کردند.
