استفاده از پوشک در مقایسه با آموزش استفاده از توالت در دوسالگی آسان تر و راحت تر است. در مقابل، برخی والدین نیز برای زودتر آموزش دادن استفاده از توالت دچار نگرانی می شوند؛ خصوصا اگر بشنوند کودکان هم سن فرزندشان تا به حال آموخته اند که از توالت استفاده کنند.
تمایل عمده کنونی این است که آموزش استفاده از توالت دیرتر و دیرتر اتفاق بیفتد؛ زیرا بسیاری از افراد معتقدند که استفاده از توالت باید کودک - محور باشد و آموزش سخت گیرانه استفاده از توالت می تواند به لحاظ روانی برای کودک مخرب شود. به اعتقاد فروید، آموزش سخت گیرانه استفاده از توالت منجر به شکل گیری شخصیت مقعدی- ضبطی می شود؛ این افراد در تمیزی و نظم دچار وسواس هستند.
با این حال، مردم همواره بر این اعتقاد نبوده اند که آموزش استفاده از توالت باید کودک- محور باشد. در دهه ۱۹۵۰ کودکان تا دو سالگی استفاده از توالت را آموزش می دیدند. علاوه بر این، کودکان در آسیا و آفریقا عموما از دوران طفولیت آموزش استفاده از توالت را دریافت می کنند. تحقیقات در مورد آموزش استفاده از توالت بحث برانگیزند. هادگس (۲۰۱۲)، استاد اورولوژی، طرفدار آموزش دیرهنگام استفاده از توالت است.
او معتقد است والدین باید تا حدود سه سالگی صبر کنند؛ زیرا این زمانی است که کودک از لحاظ رشدی به مرحله ای رسیده است که می تواند روده و مثانه خود را کنترل کند. او تأکید می کند، در حین آموزش والدین باید از کودک بخواهند که ادرار و مدفوع خود را نگه ندارند. به اعتقاد وی حبس ادرار می تواند عواقب بلندمدتی نظیر بی اختیاری ادراری در روز، شب ادراری و عفونت مجاری ادراری را به دنبال داشته باشد.
اما پژوهش وی به دلیل دارا بودن تنها ۳۰ کودک به عنوان گروه نمونه که همگی به طور متوسط نه ساله بودند (محدوده سنی بین پنج تا پانزده سال بود) مورد نقد قرار گرفته است.
بلوم و همکارانش (۲۰۰۳) ۴۰۰ کودک را از همان آغاز آموزش استفاده از توالت مورد بررسی قرار دادند و دریافتند زود یا دیر آموزش دادن استفاده از توالت تأثیری بر یبوست ندارد. همچنین در طی این پژوهش مشخص شد، کودکانی که آموزش استفاده از توالت برایشان زودتر آغاز می شود، دیرتر آن را می آموزند.
