کودکان از سه مرحله عبور می کنند:
مرحله اول، اعتراض: کودکان ممکن است ابتدا وحشت زده و ناراحت شوند. آنها مرتبا گریه می کنند و تلاش می کنند مانع رفتن والدینشان شوند (رفتار بهانه جویانه). آنها اغلب عصبانیت خود را بروز می دهند.
مرحله دوم، يأس: پس از مدتی کودکان علائم بی علاقگی و افسردگی از خود نشان می دهند. آنها دیگران را نادیده می گیرند و با دیگر کودکان بازی نمی کنند.
مرحله سوم، جدایی: کودکان جدایی را با تعامل ظاهری و سطحی با دیگران نشان می دهند و اغلب در مقابل پیوستن دوباره به والدینشان مقاومت می کنند (رابرتسون و بول بای، ۱۹۵۲).
والدین باید بدانند که این مراحل اتفاق می افتند و می بایست فکری کنند تا اثرات این جدایی را کاهش دهند. بهتر است والدین با کودک به داخل محیط مرکز بروند و حداقل چند دقیقه قبل از ترک مکان در کنار فرزندشان بمانند.
ممکن است بخواهید برای بار اول کودک را به مدت یک ساعت و برای بار دوم به مدت سه ساعت تنها بگذارید. مطلوب است که فرزندتان پیش از اینکه شما آنها را ترک کنید، بتواند پرستار اصلی خود را بشناسد. می توانید پرستاران را پیش از آنکه مسئول مراقبت از فرزند خود کنید در گروه های کودکان نوپا ملاقات کنید.
زمانی که فرزندتان را ترک می کنید، به سرعت خداحافظی کرده و به آنها بگویید چه زمانی به دنبالشان می آیید. زمانی که در ساعت مقررشده باز می گردید، آنها اطمینان خواهند یافت که هر روز در همان زمان باز می گردید.
اگر کودک شما همچنان از تنها ماندن در محیط مرکز نگهداری از کودک احساس پریشانی کند و شما نیز درباره کیفیت آن مرکز مردد باشید، احتمالا باید گزینه های دیگری را جستجو کنید.
