بدین وسیله، شخص برای اینکه نمونه جدیدی را که ممکن است بالقوه ارزشمند باشد، بوجود آورد؛ باید این ویژگی های مختلف را به صورت تصادفی با یکدیگر مرتبط کند. به عنوان مثال اگر شخص در ذهن خود بدنبال راهی برای ارتقای کیفیت یک قلم است، ابتدا باید شکل استوانه ای آن را در فهرست آورد. آنگاه در قدم بعد باید دیگر احتمالات را در نظر گیرد؛ مانند کروی و یا مکعب بودن. همچنین شخص می تواند از لحاظ مواد تشکیل دهنده، ویژگی قلم را در فهرست بیاورد؛ مانند پلاستیکی بودن و در گام بعد دیگر احتمالات را بنویسد؛ مثل فلزی، شیشه ای و یا کاغذی بودن. آیا یک قلم کروی و یا مکعب شکل که از شیشه و یا کاغذ درست شده است، می تواند بهبودی در وضعیت فعلی قلم بدهد؟ یک روش کلی نگرانه دیگر برای رفع موانع، رها ساختن ناخودآگاه است. آدامز نظرات فروید و نوفرویدیست ها را که قبلا مورد بحث قرار گرفت می پذیرد. او تأیید می کند که تفکر خلاقانه به ناخودآگاه متکی است، و اینکه ما بعضی اوقات نمی توانیم به صورت خلاقه فکر کنیم بدین جهت است که قادر نیستیم جلوی فرایند ناخودآگاه را باز بگذاریم. به منظور کاهش کنترل «خود» بر ناخودآگاه آدامز فراگرفتن فرایندهای یادگیری و همینطور استفاده از روشهای مشکل گشایی گروهی را پیشنهاد می کند. او همچنین فراگرفتن فتونی را ذکر می کند که کمتر عملی هستند. مانند استفاده از روانکاوی و همینطور فراگرفتن اصول روانشناسی کشورهای خاورمیانه. برنامه آدامز برای افزایش تفکر خلاقانه بر این تصور شکل گرفته است که تمامی افراد اگر با مانعی روبرو نشوند، می توانند به صورت خلاقانه فکر کنند.