پس جهت جلوگیری از انفجار خشم دختر، به نفع مادر است که از نمک پاشیدن بر روی زخم کهنه دخترش خودداری کند. واقعیت این است که از آنجا که اشتباهات دختر به علت این اختلال ناخواسته و غیر ارادی است، نمایش خویشتنداری از طرف مادر سبب می شود که فرد با آرامش بیشتر درباره اشتباهش اندیشه کند بنابراین زمانی که با یک اشتباه فاحش دخترتان مواجه می شوید به جای اینکه با صراحت این مسئله را به رخش بکشید با نوازش پشتش و یا با به آغوش کشیدنش به طور مستقیم به وی بفهمانید که شرایطش را درک می کنید. همینطور اگر مادران بتوانند سئوال کردن را جایگزین سرزنش کردن نمایند بدین وسیله نه تنها از ریشه گرفتن بددلی و آزردگی رهایی می یابند بلکه در عین حال مهارت حل مسئله را نیز به فرزندشان آموزش می دهند. همینطور این نوع برخورد سبب باز ماندن کانال های ارتباطی مادر و دختر می شود. به طور کلی آنچه که در این خصوص می توان گفت این است که شواهد موجود حاکی از این است که دستاوردهای اصلاحات ظریف محسوسأ بیشتر از برخوردهای عریان و زمخت است برای مثال اگر دختر بیش فعالتان بر روی صندلیش چرخ می خورد، به جای اینکه آمرانه از وی بخواهید که این رفتار نادرستش را متوقف کند از وی بپرسید که به نظر او این رفتارش مناسب چه سن و سالی است؟ بله، اثربخشی این برخوردها بهتر از توپیدن و سرزنش کردن عریان است.