آنها باید با فرهنگ خود و فرهنگ جدید آشتی کنند، مناطق اجتماعی و جغرافیایی جدیدی را یاد بگیرند، تغییرات زبانی را یاد بگیرند، و با ایده های مختلف درباره رفتار و تعاملات اجتماعی مناسب از قبیل اینکه کودکان باید چگونه رفتار کنند، روبرو شوند. یک نظریه پرداز درمان های منطبق با فرهنگ در میان گروه های آمریکایی ملی، با توجه به نیاز به سازه هویت در چنین محل هایی، بر دستیابی به دورگه پسا استعماری » به عنوان هدف اصلی تأکید کرد (برای بحث بیشتر در Š هدف درمان شناختی- رفتاری عبارت است از افزایش انعطاف پذیری روان شناختی به روشهای مختلف. این کار از طریق فاصله گیری هیجانی که یک مؤلفه کلیدی انعطاف پذیری هیجانی است با تمرین نامگذاری و فاصله گیری از عاطفه انجام می شود (آیدوک و کروی، ۲۰۱۰؛ هینتون، ۲۰۰۸). این کار از طریق پروتکل های هیجان و آسیب به وسیله تمرین فاصله گیری از یک عاطفه و انتخاب عاطفهای دیگر، یعنی جابه جایی عاطفه انجام می شود. این کار از طریق تجسم که بخشی از پروتکل اضطراب است صورت می گیرد. این کار از طریق آرمیدگی عضلانی کاربردی با خودگویی آرامش بخش انجام می شود. این کار از طریق روش چند کاناله با استفاده از حرکات کششی» در بخشی از پروتکل آسیب صورت می گیرد. همچنین از طریق کاهش اضطراب (برای مثال، از طریق پروتکل های اضطراب و یاداوری آسیب انجام می شود)، که یک حالت هیجانی است و با توجه ظریف و سبک پاسخگویی خشک صورت می گیرد.

موضوع پیشنهادی روانشناسی :

مقایسه انعطاف پذیری روان شناختی و هویت من در افراد مهاجر و بومی