هدف این سؤالات ترغیب مراجع به کشف و ایجاد راه حل می باشد. نمونه هایی از این سؤالات در اینجا بیان شده اند (پرکینز، ۱۹۹۹) ١. سؤالات مربوط به انتظار از درمان: مشاور از دانش آموز سؤال می کند انتظار او از مشاوره چیست و به دنبال ایجاد چه تغییری می باشد. این سؤال هدف های مشاوره را روشن می کند. ٢. سؤالات مربوط به مشخص ساختن موارد استثناء مشاور از دانش آموز سؤال می کند که چه زمانهایی این مشکل را نداشته است و از او می خواهد که این موارد استثناء را تشریح کند این سوالها راه حل های مفید قبلی را روشن می کنند ٣. سؤالات معجزه آسا: مشاور از دانش آموز می پرسد که اگر معجزه ای اتفاق افتد و او روز بعد از خواب بیدار شود و ببیند که مشکلات او حل شده اند، زندگی او چه تغییری خواهد کرد. در چه بخشهایی از زندگی او تغییر ایجاد می شود و شرایط او به چه شکل درمی آید. هدف از این سؤال متوجه ساختن دانش آموز به انتظارات عینی و واقعی از مشاوره می باشد. ۴. سؤالات ارزیابی کننده : از مراجع درخواست می شود وضعیت فعلی خود را بر روی یک پیوستار ده درجه ای نشان بدهد. در این پیوستار عدد ده به معنای عدم وجود مشکل و عدد صفر نشان دهنده بدترین شرایط ممکن می باشد. این سؤال شدت و میزان مشکل را آنگونه که مراجع درک می کند، نشان می دهد. ۵ سؤالات مربوط به نتیجه تکالیف جلسه: همان گونه که گفته شد مشاور راه حل محور براساس فعالیت مراجع قرار گرفته است. عمل کردن است که به تغییر منجر می شود. لذا مشاور در هر جلسه با توافق مراجع مجموعه ای از اقداماتی را که باید انجام شوند تنظیم می کنند. این فعالیت ها تکلیف نامیده می شوند. مشاور در شروع هر جلسه از مراجع در مورد انجام این تکالیف سؤال می کند.