از چیزی که دیگران انتظار دارند انجام دهید، بپرهیزید زیرا با رفتار پرخاشگرانه در واقع رفتار طرف مقابل را تأیید و تقویت کرده اید. از هر آنچه آتش خشم را شعله ورتر می سازد، بپرهیزید. این باور را که ابراز خشم، شیوهای مفید است را کنار بگذارید. به جای ابراز خشم یا در خود نگه داشتن آن، آن را خاموش کنید. ابراز خشم در واقع تمرین خشمگین شدن در آینده است. به جای آن، به ابراز ناراحتی و آزردگی خود اکتفا کنید. و برای این کار مهارت های ارتباطی و ابراز وجود خود را ارتقا دهید. پس از موقعیت خشمگینانه دورشوید:در صورت امکان، به طور موقت از موقعیتی که موجب برانگیختن خشم شما می شود، فاصله بگیرید. می توانید بگوید: «الان وقت خوبی برای حرف زدن نیست، بنابراین می خواهم استراحتی به خودم بدهم. زمانی که آرام شدم، در مورد آن حرف می زنم. امام علی (ع) به مالک اشتر چنین می نویسد: «هرگز از گذشت کردن پشیمان مباش و به کیفر دادن شادمانی مکن، و به خشمی که می توان از آن دوری کنی شتاب مگیر.»
موضوع پیشنهادی مشاوره خانواده :
بررسی اثر بخشی راهبردهای مدیریت خشم بر صمیمیت زناشویی و حل تعارض
