شوخی در روان درمانی (باکمن، ۱۹۹۴؛ چاپمن و چاپمن - سانتانا، ۱۹۹۵؛ فری و سالامه، ۱۹۹۳) استفاده می شود و در ارزیابی (برنت، ۱۹۹۳؛ دانا، ۱۹۹۴) بحث شده است و خطوط راهنمایی خاصی برای استفاده با کودکان و نوجوانان تأسیس شده است (ونتیس و ونتیس، ۱۹۸۸). علی رغم این بحثها درباره استفاده از شوخی، تحقیقاتی که مفید بودن استفاده از آن را نشان دهند کم هستند. یافته های بالینی نشان داده است که شوخی نه تنها می تواند یک ابزار مفید در کاهش تنش و خشم در کودکان و نوجوانان باشد بلکه می تواند برای بهتر شدن تشریک مساعی درمانی بین درمانگر و مراجع مورد استفاده قرار گیرد. اگر چه استفاده از راهنماهای آموزش روان درمانی عمیقا مورد بحث قرار گرفته است (بیوتلر، ۲۰۰۴، لوانت، ۲۰۰۴)، ما امیدواریم که راهنماها و کتابهای کار، بالینگرانی با تکنیک های مداخله ای و توصیفات واقعی و بعلاوه یک چارچوب کاری تئوریکی و راهنمای درمان به وجود بیاورند. شکل کتابچه های راهنما بیشتر یک روش مداخلات ساختارمند برای درمانگرانی است که می خواهند از یک رویکرد شناختی- رفتاری استفاده کنند. کتابچه های راهنما می تواند تسلیحات درمانی بالینگران را برای تهیه روشی برای افزایش مداخلات ساختارمند خارج از ساعت درمان، گسترش دهند.

موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :

بررسی اثربخشی آموزش روان درمانی مبتنی بر شوخ طبعی بر مدیریت خشم و جرأت ورزی در کودکان ...