دلبستگی نوزاد به مادر، برای رشد کفایت اجتماعی او در آینده بسیار مهم است (گرینبرگ و همکاران، ۱۹۹۳؛ اشپیلتن، ۱۹۹۹؛ ون ایجزندرون، ۱۹۹۷). دلبستگی مادر به نوزاد، کمک می کند تا نوزاد یاد بگیرد که دنیا قابل پیش بینی، قابل کنترل و قابل اعتماد است و در ناخوشی ها و ناملایمتی ها امکان تغییر وجود دارد. داشتن دلبستگی و پیوند عاطفی عمیق با مادر، به نوزاد در غیاب مادر، جرات کسب تجارب جدید و تعاملات تازه با پیرامون را می دهد. بنابراین، کودک مجموعه ای از ویژگی های زیستی از قبل تعیین شده (خلق و خوها) را با خود به محیط می آورد و محیط بر روی این خصیصه ها کار می کند تا آنها را متناسب با خصیصه های زیستی، شکل دهد. داج ۱۹۸۶)، کفایت اجتماعی را تعامل بین محیط و مجموعه ای از قابلیت های زیستی از قبل تعیین شده می داند، بعضا قابلیتهای زیستی از قبل تعیین شده، ممکن است دلیل مشکلات اجتماعی کودکان با اختلال های تحولی باشد که بارها آنرا مرتکب می شوند.

موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :

بررسی رابطه والد فرزندی و دلبستگی مادر با نوزاد با رفتارهای اجتماعی کودکان ...