اما در مقایسه با اتیسم کلاسیک، کودکان و نوجوانان با عملکرد بالا، تمایل بسیار بالایی به دوست یابی و داشتن روابط دوستانه دارند (مارک پارتلند و والكمار، ۲۰۰۵). ضمن اینکه کودکان و نوجوانان اتیسم با عملکرد بالا، دارای ظرفیت یادگیری ابراز عواطف و هیجان اجتماعی نیز هستند که همسالان کلاسیک آنها غالبا فاقد چنین توانایی هستند (مکینتاش و همکاران، ۲۰۰۶). علیرغم تمایل کودکان اتیستیک با عملکرد بالا به داشتن دوستان متعدد، روابط دوستانه و مراودات عاطفی- هیجانی، با این حال اکثریت این افراد، فاقد توانایی ایجاد و حفظ روابط دوستانه هستند. غالب مشکلاتی که کودکان اتیستیک با عملکرد بالا، به هنگام تعامل اجتماعی نشان می دهند ناشی از ناتوانی آنها در درک و واکنش مناسب به اطلاعات اجتماعی هست (داوسون و همکاران، ۲۰۰۹). به طور کلی کودکان و نوجوانان اتیستیک با عملکرد بالا، دارای ضعف کلی در درک علائم و نشانه های غیر کلامی مثل، اظهارات چهره ای، ژست های بدنی و لحن و شدت صدا دارند. چنین ضعفهایی، توانایی کودکان و نوجوانان اتیستیک با عملکرد بالا را در روشن کردن تفکرات، احساسات، مقاصد و دیدگاههای دیگران تحت تأثیر قرار میدهد. این به معنی است که کودکان و نوجوانان اتیستیک با عملکرد بالا، به احتمال زیاد در درک و تفسیر انواع هیجانهای مثل شادی، غم، بی میلی و.. دوستان و همبازی های خود را به هنگام بازی، گفتگو، مکالمه و سایر فعالیت ها مشکل دارند. آموزش و تربیت کودکان و دانش آموزان اتیستیک با عملکرد بالا یکی از بزرگترین چالشهای والدین، مربیان و درمانگران می باشد. متخصصان همواره بر اهمیت روش های آموزشی و درمانی اثربخش تاکید داشته اند (کاون و آلن، ۲۰۰۷).
موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :
مقایسه ابراز هیجان و مراودات عاطفی و تعامل اجتماعی در کودکان اتیستیک با عملکرد بالا و کودکان بیش فعال
