۱- رشد میزان تصور از خود مثبت در فرد اعتماد به نفس و تمایل به انجام کارهای جدید را به شکلی که می توان انجام دهد آشکار می سازد. در این زمان اعتماد به نفس عمومیت یافته تاثیر آن در کنترل بدن توسعه می یابد. ۲-رشد تصور از خود مثبت منجر به احساس امنیت در موقعیتهای اجتماعی می شود. این امر موجب تا فرد نسبت به خودش توجه کمتری داشته باشد و بیشتر به دیگران توجه کند که نتیجتا باعث ایجاد سازگاری های اجتماعی خوبی می شود. لازم نیست که او نگران عملکرد بدنش در موقعیتهای اجتماعی باشد حتی اگر این فرد، دست و پا چلفتی یا خجالتی باشد. هاوی گرست (۱۹۸۵) نقش کنترل بدن در ایجاد خودپنداشت را به گونه زیر توضیح داده است تصور کودک از خودش به کم و کیف مهارتهایش مربوط می شود. زمانی که یک کودک به عنوان عضوی از یک گروه در فعالیتی شرکت می کند. وی در انجام برخی مهارتها و دانش خاص ماهر می شود وی جهت آزمایش مهارتهایش در برابر دیگران فرصتهابی را به دست می آورد و بر اساس تصور از خودش نسبت به مهارتهایش واکنش نشان می دهد» آسیب روان شناختی نتیجه عدم تناسب و تجارب متفاوت افراد مختلف است. یک کودک برای انجام کاری که دوست دارد غالبا به دیگران وابسته است. این وابستگی سرچشمه آزار و ناکامی است.
کودکی که نتواند نسبت به هم سن و سالانش کاری را انجام دهد، فردی خجالتی و کمرو خواهد شد. با افزایش چنین تجربیاتی، احساس عدم کفایت، تصور از خودمنفی در وی ایجاد می شود. در این زمان وی ممکن است خود را حقیرتر نشان دهد. کودکانی که نسبت به هم سن و سالانشان از لحاظ مهارتها تجربه اندکی دارند از کارهای گروه اجتناب کرده و رفته رفته به افرادی دست و پا چلفتی تبدیل می شوند. در نتیجه نه تنها از فرصتها نمی توانند استفاده کنند، بلکه این باور که افراد حقیری هستند نیز در آنها رسوخ میکند. مشخص نشده است که رشد سریع فیزیکی می تواند الگوهای هماهنگ رشد را در زمانی که اندازه بدن همچنان کوچک است مختل سازد. یک نوجوان اگر کاری را اشتباه انجام دهد، چیزی را پخش کند یا بشکند، خطا و اشتباه کند، در راه رفتن دچار اختلال باشد، شگفت زده خواهد شد. اگر وی مورد تمسخر قرار گیرد کمرویی وی اضافه شده و احساس کمبود او افزایش می یابد. کاهش کنترل بدن یکی از مهمترین عوامل موثر تصور از خود منفی است که ویژگی بسیاری از افراد مسن تر می باشد. احساس کمبود و حقارت زمانی به وجود می آید که فرد خود را با افراد جوان تر و یا با زمان جوانی خود مقایسه کند؛ بنابراین از بسیاری فعالیتها اجتناب کرده و به دیگران وابسته می شود. مانند کودکان، وابستگی در سن پیری نیز به ناکامی، واپس روی و عدم شادمانی منجر می شود.
موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :
مقایسه اعتماد به نفس و کفایت اجتماعی و تصویر از خود در دانش آموزان دختر دارای جراحی زیبایی و همسالان عادی
