هر چند با شروع دوره پیش دبستانی، این کودکان توانایی بیشتری را از نظر توجه به دست می آورند و نسبت به کودکان ۳ ساله دقیق تر و منظم می شوند اما هنوز نمی توانند به بررسی تکالیف پیچیده و یا قضاوت در مورد تصاویر پر از جزئیات بپردازند.
آنان به ندرت می توانند تصمیم درستی در مراحل انجام تکالیف دشوار اتخاذ کنند و یا این که آن مراحل را با نظم و ترتیب انجام دهند.
برنامه ریزی برای انجام یک تکلیف چند مرحله ای، نیازمند به رشد بیشتر توانایی پردازش اطلاعات است.
کودکان پیش دبستانی، به خوبی قادر به عمل بازشناسی هستند به این صورت که اگر تعدادی اسباب بازی را به آنان نشان دهیم و سپس به آنها تعدادی از اشیای نا آشنا را اضافه کنم این کودکان به خوبی می توانند عناصر قدیمی را از جدید به خوبی تشخیص دهند.
در مقابل کار یادآوری برای شان دشوارتر است و در ۴ سالگی تنها می توانند ۳ یا ۴ مورد را یادآوری کنند.
حافظه انواع مختلفی دارد. یک نوع از آن، حافظه زندگی نامه شخصی است که در آن فرد رویدادهایی را که در زندگی شخصی خود تجربه می کند بازنمایی می نماید.
نوع دیگر، حافظه روزمره است که مربوط به یادآوری رویدادهای تکراری و آشنا است.
کودکان پیش دبستانی مانند بزرگسالان، این رویدادها را به صورت سناریوهایعنی شرح کلی آنچه که روی داده و زمان وقوع آنها در یک موقعیت خاص به یاد می آورند.
سناریوی کودکان پیش دبستانی ساختاری می شود تا در ابتدا اعمال مهم آنان را دربربگیرد.
گرچه اولین سناریوهای آنان شامل اعمال محدودی می شود، اما، صورتی زنجیره ای از وقایع به هم پیوسته را دارد که درست به خاطر آورده می شود. با افزایش سن، این سناریوها مفصل تر می شوند؛ مانند رفتن به سینما و یا تولد یک دوست که به خوبی بیان می شود.
