این نشان میدهد که حتی اگر نیازها و مشکلات فردی دانش آموزان قابل رفع باشد، یک رویکرد مشابه و یکسان، برای تدریس به همه دانش آموزان غیر قابل قبول است. اصطلاح «تفکیک» به معنی تدریس متفاوت بر اساس تفاوت های مشاهده شده در میان دانش آموزان است که برای توصیف عمل تلاش کردن برای تطبیق ویژگی های آموزشی هر دانش آموز استفاده شده است. آموزش تطبیقی با این شیوه، برای دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های جدی، لازم و ضروری است. اما بدیهی است که تفکیک، در صورتی که تکلیف مدرسه برای رفع نیازهایشان مناسب باشد، مزایای بسیاری برای دانش آموزان مبتلا به مشکلات یادگیری دارد. بر اساس نظر وندنبرگ و همکاران تدریس انطباقی یک رویکرد آموزشی است که به طور روشن تفاوت های بین یادگیرنده ها مخصوصا تفاوت های شناختی یا دیگر ویژگی های خاص را مشخص می کند. معلمان می پذیرند که دانش آموزانشان در توانایی تفاوت هایی دارند و از این تفاوت ها به عنوان نقطه آغازین برای تدریس و یادگیری استفاده می کنند». تفکیک می تواند بر طبق انطباق هایی در محتوای برنامه درسی، فرآیند تدریس و یادگیری و دستاورد هر درس رخ دهد. همچنین تفکیک می تواند از طریق اصلاح و تغییر مواد آموزشی، سازماندهی کلاس، تعامل معلم و دانش آموز، میزان حمایتی که به دانش آموزان مختلف داده می شود، اصلاح و تغییر در ماهیت تکالیف محول شده و تطابق در روشهای سنجش و ارزیابی رخ دهد (فسل ۲۰۰۷، جنی و استل ۲۰۰۴، تومیلسون ۲۰۰۱ ،۱۹۹۶).

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

مقایسه اثر بخشی تدریس انطباقی و راهبردهای مطالعه مستقل بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی دارای مشکلات یادگیری در شهر ...