«انعطاف در دوران کودکی و نوجوانی بسیار بیشتر از بزرگسالی است. شواهد مربوط به زندگی حیوانات حاکی از آن است که آثار برخی از تجارب دوران کودکی ممکن است غیرقابل بازگشت باشد، به طوری که وقتی مداری در زمان کودکی به دلیل شرایط محیطی شکل گرفت، ثبات خود را تا آخر عمر حفظ می کند.» مادری را در نظر بگیرید که با کودک خود دالی موشه بازی می کند. همان طور که مادر به طور مکرر صورت خود را می پوشاند و باز می کند، کودک لحظه به لحظه هیجان زده تر می شود، تا آن که ناگهان رویش را برمی گرداند و با بی حوصلگی به نقطه ای دیگر چشم میدوزد و شروع به مکیدن انگشت خود می کند. این رفتار نشانه نیاز کودک به زمانی کوتاه است تا بتواند خود را آرام کند. مادر صبر می کند تا کودک دوباره برای بازی آماده شود. چند لحظه بعد او دوباره به سوی مادر بر می گردد و هر دو با لبخند به یکدیگر نگاه می کنند. مورد یادشده را با این یکی مقایسه کنید: بازی به اوج خود می رسد، کودک نیاز دارد روی خود را برگرداند، انگشتش را بمکد و قبل از شروع مجدد بازی خود را آرام سازد. اما این بار مادر صبر نمی کند تا کودک به طرف او برگردد. در عوض خم می شود تا در مسیر نگاه کودک قرار گیرد و با در آوردن زبان تلاش می کند توجه کودک را به سمت خود جلب کند. کودک به نگاه کردن اطراف ادامه می دهد و مادر را نادیده می گیرد. مادر باز هم تلاش می کند، با خنده و سر و صدا نزدیک تر می رود. سرانجام کودک سر خود را بیشتر برمی گرداند و شتاب زده به مکیدن انگشت خود ادامه می دهد.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
مقایسه خود تنظیمی کودکان در سبک های فرزند پروری والدین سهل گیر و اقتدار گرا در ....
