شواهد روایتی زیادی وجود دارد که شکل دهی می تواند باعث ایجاد رفتارهای مشکل آفرین در افراد گردد. با وجود این، هیچ گونه یافته مستند تحقیقاتی که به طور مستدل شواهد روایتی را تأیید نماید، در دسترس نیست. زیرا شکل دهی عمدی رفتارهای مشکل آفرین در افرادی که قبلا چنین رفتاری نداشته اند، غیر اخلاقی است. اما تحقیقات متعددی نشان داده اند که شکل دهی می تواند برای ایجاد رفتارهای مشکل آفرین در حیوانات آزمایشگاهی مورد استفاده قرار گیرد برای مثال، شفر (۱۹۷۰) شکل دهی را برای ایجاد رفتار ضربه زدن به سر در دو میمون مورد استفاده قرار داد. میمون ها به خاطر ضربه زدن به سرشان مورد تقویت قرار گرفتند. شفر از طریق تقویت تفکیکی در سه تقریب متوالی و با استفاده از غذا به عنوان تقویت کننده، ضربه زدن به سر را در میمون ها شکل داد. در نخستین تقریب، هر زمانی که میمون دست هایش را بلند می کرد به او غذا می داد. پس از اینکه میمون یاد گرفت که دست هایش را بلند کند، شفر از خاموشی برای این رفتار استفاده کرد و تقویت تقریب دوم را که می بایست میمون دست هایش را بالای سرش می برد را شروع کرد. بعد از اینکه میمون یاد گرفت که دست هایش را بالای سرش بیاورد، شفر دیگر این رفتار را زیاد تقویت نکرد و فقط به تقویت رفتار آماج که شامل زدن دست ها بر سرش بود را تقویت کرد. برای یکی از میمون ها شکل دهی رفتار ضربه زدن به سر دوازده دقیقه و برای دیگری بیست دقیقه طول کشید. این رفتار آماج کاملا شبیه رفتار خودآزاری است که گاهی اوقات در افراد با ناتوانی های رشدی دیده می شود. این مطالعه نشان داد که این قبیل رفتارها ممکن است دست کم در میمون ها ناشی از شکل دهی باشد.

کد محصول : 39737