فرانکل (۱۹۶۳) درباره این پوچی با عنوان یک «خط وجودی » مطلب نگاشته است. علی رغم رویارویی اشخاص با ترسها و منابعی که توانایی آنها را برای زیستن کامل مسدود میکند، آنها احتمالا در تلاشی بیهوده برای بیاثر کردن درد ناشی از این تھی درونی خودشان قرار دارند. یک گروه وجودی می تواند وسیله ای برای ترغیب اعضاء به رودررو کردن شجاعانه با خودشان و سروکله زدن با جنبه های غیر صحیح زیستن خودشان باشد.

اعضای گروه می توانند این را بیاموزند که بخش اعظم ذهنشان در اختیار شنیدن خودشان و روراست بودن با خودشان قرار می گیرد. درمان وجودی با کار گروهی از یک مزیت دوگانه برخوردار است؛ مشاور گروهی وجودی فراگیر / گسترده است؛ ملاحظه «دنیاهایی » که اشخاص در آن زندگی میکنند را شامل میشود. یکی از مهمترین این دنیاها ارتباط باهم نوعا عرصه ارتباطی است (زیستن با سایرین و درک کردن دنیای آنها)، یک محیط میان فردی که در آن ما با سایرین در ارتباط قرار میگیریم. عرصه ارتباطی یک مفهوم وجودی مفید است که بازتاب دهنده این است که اتصال یافتگی انسانی جهان شمول است.

ما از کودکی تا سالخوردگی به سایرین نیاز داریم و یک حس همدلی با سایرین را برقرار میسازیم. از طریق رفاقت با سایر اشخاص کامیاب میشویم و از طریق ارتباط با سایرین متأثر می گردیم. اشخاصی که ارتباط داشتن با سایرین را می آموزند معمولا در ارتباط با خویشتن کمتر به دردسر می افتند.

با این حال، پیش از آنکه مردم بتوانند با سایرین ارتباط معنی داری برقرار کنند، احتیاج دارند که بدانند و می باید با خودشان رابطه خوبی برقرار سازند. این چشم انداز میان فردی رویکرد وجودی به کار گروهی برای این روند اکتشاف به خوبی دنبال شده است.

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

اثربخشی درمان وجودی بر احساس پوچی و اضطراب دانشجویان ...