مطالعات همه گیرشناسی اختلال بد ریخت انگاری بدن نشان می دهند که شیوع این اختلال تقریبا ۳/۲ -۷/۰ در صد در جمعیت عمومی است،
در حالی که بررسیها در نمونه های دانشجویی غیر بالینی در کشورهای مختلف نشان دهنده میزان بالای شیوع این اختلال در حدود ۵/۲- ۱۳ درصد است بیجورنسون ۱۱۲، دیدی ۱۱۳ و فیلیپس، ۲۰۱۰).
اعتقاد کلی بر این است که شیوع اختلال بد ریخت انگاری بدن در بین مردان و زنان برابر است، با این حال، برخیها نتایج متفاوتی را گزارش کرده اند.
میزان شیوع اختلال بد ریخت انگاری بدن برای جمعیتهای بالینی مختلف از جمله نوجوان (۸/۴ درصد)، روان پزشکی (۱۳ إلى ۱۶ درصد)، کلینیکهای پوست شناسی و بیماران بستری (۹ الی ۱۲ درصد) و جراحی زیبایی (۳ الی ۵۳ درصد) گزارش شده است (پاوان و همکاران، ۲۰۰۸). شروع اختلال بد ریخت انگاری بدن در دو شکل اتفاق میافتد، اولین اوج آن در نوجوانی و اوایل بزرگسالی شروع میشود و بروز دوم آن بعد از یائسگی است.
اگر چه این اختلال در مردان به طور کلی تقریبا در ۷/۳۳ سالگی شروع میشود، شروع زودرس اختلال بد ریخت انگاری بدن برای مردان در سن ۴/۱۶ سالگی اتفاق میافتد (پاوان و همکاران، ۲۰۰۸؛ فیلیپس و همکاران، ۲۰۰۵).
به طور معمول، اختلال بد ریخت انگاری بدن تمایل به مزمن شدن دارد، مگر اینکه تحت درمان قرار گیرد، و احتمال بهبودی کامل علائم اختلال کم است. نشانه شناسی شدیدتر، طول دوره طولانی تر بیماری و وجود اختلالهای شخصیت همبود، احتمال بهبودی این اختلال را کمتر پیش بینی می کند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
مقایسه رابطه اختلال بد ریخت انگاری بدن و میزان افسردگی در مردان و زنان میانسال مراجعه کننده به کلینیک های زیبایی شهر تهران