این توجه متمرکز بر خود ترکیبی است از یک ارزیابی جامع درباره خود (هیرسچ و همکاران، ۲۰۰۳).
زمانی که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی وارد یک موقعیت ترس آور میشوند، از جمله، گفتگو با همکار در محل کار، به طور معمول فرد یک پاسخ ترس در ارتباط با این افراد را تجربه میکند، ممکن است علائمی که شبیه به یک حمله وحشت زدگی یا عقب نشینی شدید هستند را از خود نشان دهند.
بیشتر افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی برخی علائم جسمانی را در موقعیتهای برانگیزان اضطراب تجربه میکنند، از جمله سرخ شدن، افزایش ضربان قلب و عرق کردن.
پژوهشها به واسطه مشخص کردن این نکته که در موقعیتهایی که توجه شدیدا بر خود متمرکز است، افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی با تصویر از خود منفی نامناسب روبه رو میشوند، که اغلب مزمن و غیر ارادی بوده، و توسط فرد به عنوان ادراکهای دقیق تفسیر میشوند موجب افزایش دانش ما در این زمینه شده است (هاکمن، کلارک و مک مانئوس، ۲۰۰۰؛ هاکمن، ساراوی و کلارک، ۱۹۹۸؛ هافمن، هینریچ، ۲۰۰۳).
زمانی که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در موقعیتهای اجتماعی قرار می گیرند معمولا خودشان را از دیدگاه دیگران ارزیابی میکنند، این امر معمولا در مورد افراد غیراضطرابی صدق نمیکند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر توجه معطوف به خود و تصویر منفی از خود در افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی
