و در ایجاد سیستم تنظیم عاطفی مؤثر و میزان توانمندی برای مقابله با آثار مخرب استرس زا جزو موارد با اهمیت شناخته می شود (کوپر، شیور و کالینز ۱۹۹۸ ).
داشتن تجربیات مربوط به احساس دلبستگی اولیه، بر رشد قشر مخ در ناحیه لب پیشانی « ناحیه ای از مغز که با احساسات و تعاملات اجتماعی سر و کار دارد،» تأثیر می گذارد.
لب پیشانی قشر مخ نقش حیاتی در ممانعت یا تنظیم پاسخ های اولیه در ادامه ،« بخشی از مغز که با ترس و دفاع از خود سر و کار دارد.» ایفا می کند و در دوره حساس رشد، یعنی در چهار سال اولیه زندگی، آسیب پذیرترین بخش در برابر تأثیرات خارجی است.
بدون وجود لب پیشانی کاملا رشد یافته قشر مخ و عملکرد آن، کودکان نه تنها در کنترل و تنظیم خود، بلکه در احساس وابستگی به دیگران نیز مشکل خواهند داشت.
مشخص شده که برخی از کودکان چهار ساله ای که در محیطهای آشفته و پر استرس بزرگ شده اند (مثل جاهایی که بی توجهی یا سوء استفاده فراوانی وجود داشته است) در مقایسه با چهار ساله هایی که محیطی آرام، قوانین درست تربیتی را تجربه کرده اند، لب پیشانی بسیار کوچک تری دارند.
این کودکان علائم روشنی از فقدان توان اجتماعی، ناتوانی در مدیریت استرس و ناتوانی در نگاه به مسائل از دیدگاه کودکی دیگر را از خود نشان می دهند. (گرهارت، ۲۰۰۴).
کودکان مبتلا به اختلالات خاص زبانی و مشکلات وابستگی مرتبط با آن، راه های مختلفی برای چیره شدن بر استرس و عکس العمل در برابر حمایت یک بزرگسال در موقعیت های درمانی خواهند داشت.
به عنوان مثال، برخی از کودکان ممکن است نتوانند دخالت بزرگسالان را در بازی شان تحمل کنند. برخی دیگر ممکن است همیشه به دنبال تأیید بزرگسالان باشند تا مطمئن شوند کاری که انجام می دهند درست است.
لازم است درمان گران از نوع راهکاری که توسط هر کودک مورد استفاده قرار می گبرد آگاه باشند و بتوانند شرایط مناسبی را برای کار با کودک فراهم کنند تا استرسش را قبل از تلاش برای افزایش یا کاهش حمایت از کودک برای رفع استرس، کاهش دهند.
بازی ها و کارهای پر جنب و جوش برای کودکان آزادی و امنیت مشارکت را فراهم می کند تا حدی که احساس توانمندی می کنند و کم کم مشارکتشان گسترش پیدا می کند تا جایی که مشارکت صرف تبدیل به هدایت کردن کودکان دیگر می شود.
