از آنجا که موارد یادشده برای موفقیت تحصیلی اهمیت دارند، افراد مبتلا به ADHD معمولا در مدرسه دچار مشکل می شوند.

من در نقش مربی به این افراد کمک می کنم برای موفقیت در مدرسه یا محیط کار برنامه ای طرح کنند و طبق آن پیش بروند.

باتوجه به اینکه یک سوم مبتلایان به ADHD سرانجام به سوی مواد مخدر کشیده می شوند، تعجبی ندارد که بسیاری از افراد مبتلا به ADHD به بازیهای نرم افزاری نیز وابسته باشند.

این افراد در زمینه تکرار و کارهایی که به صورت عادت تکرار شوند، مشکل زیادی دارند.

بی آنکه بخواهیم به جزئیات عصب شناختی ADHD بپردازیم باید بگوییم خط پایه فعالیت در مغز مبتلایان به این اختلال، برای تکرار پایین است.

ویژگی عدم تمرکز یا حواس پرتی این افراد ناشی از این حقیقت است که آنها خیلی زود از محرکها خسته می شوند و به دنبال منابع تحریکی جدید می گردند.

ادوارد هالولد در کتاب خود این مطلب را باز می کند که مبتلایان به ADHD برای آنکه مغز خود را فعال نگه دارند، مرتب در جست وجوی محرکهای تازه هستند و از این روست که نمی توانند تمرکز خود را حفظ کنند.

بازیهای ویدئویی منبع مطمئنی است که بازیکنها را همواره با محرکهای تازه روبه رو می سازد.

جالب اینکه من تأثیر داروهای مخصوص ADHD بر میزان استفاده از دنیای مجازی را مورد مطالعه قرار داده ام.

اگرچه مطالعات علمی و رسمی بیشتری در این زمینه لازم است، اما نتایج مطالعات اولیه من با بیش از پنجاه دانش آموز، طی چهار سال گذشنه، قویا حاکی از این است که مصرف دارو، کاربرد افراطی و وسواسی دنیای مجازی را در میان مبتلایان به ADHD کاهش می دهد.

یک دانش آموز شانزده ساله می گفت: "وقتی دارو مصرف می کنم، دیگر هماهنگی چشم و دستم به تندی قبل نمی شود، برای همین لذت زیادی از بازی نمی برم.

به علاوه آن نیاز شدید به بازی را هم احساس نمی کنم.

برای مثال وقتی آدرال مصرف می کنم، در بازی بلیتزة.۲۰۰ بیشتر اخراج می شوم.

اختلال دوقطبی شرایط عادی است که در آن خلق دچار افت و خیز می شود و تغییر شدید در هریک از این حالتها (بالا یا پایین رفتن خلق) ممکن است با توهم، هذیان، اختلال خواب، روان پریشی و رفتارهای سرسری و بی هدف همراه باشد.

نگرانی متخصصان این است که افراط در بازیهای ویدئویی می تواند این علائم را وخیم تر سازد.