هرچند اکثریت کاربران از این سایتها برای گسترش و تقویت روابط شخصی و حرفه ای خود استفاده می کنند، اما عده ای به بهای از دست دادن روابط واقعی، آن را به کار می برند.
دنیای چت نیز به همین منوال افراد را از ارتباط رودررو دور می کند.
همان گونه که سایتهای ارتباط اجتماعی مانند فیس بوک، به افراد احساس در تماس بودن و اتصال می دهند، امکاناتی مانند تلفن همراه، چت و ایمیل نیز امکان تماس بدون اختلال را فراهم می آورند.
لازم به ذکر است که هیچ یک از این فناوریها به خودی خود بد یا مضر نیستند و می توانند در روابط فردی و تجاری مفید واقع شوند اما نکته اینجاست که این نوآوریها برای عده ای به سهولت وابستگی با کاربرد اجباری ایجاد می کنند.
دریافت یک پیام یا ایمیل با هپاداشها و رضایت اجتماعی همراه است.
افراد با اشتیاق در انتظار دریافت آن هستند و تا حدی احساس ارتباط و مهم بودن می کنند.
این پاداش و رضایت درونی کوچک که همه ما آن را احساس می کنیم بر افرادی که آمادگی وابستگی و اعتیاد دارند تأثیری نافذ و عمیق برجای می گذارد طوری که آنها را از مسئولیتها و افراد مهم زندگی شان غافل می کند.
شخصی که به طور وسواسی مرنب ایمیل خود را از طریق تلفن همراهش چک می کند، نمی تواند در جلسات و نشست های کاری تمام حواس خود را بر مطالب مطرح شده متمرکز نماید، چون نمی تواند در مقابل میل به چک کردن مکرر ایمیل مقاومت کند.
وقتی چنین فردی یک دانش آموز باشد. چنان در ارسال چشم بسته پیامک (یعنی بدون دیدن دکمه ها و فقط از طریق لمس آنها) ماهر می شود که این فعالیت گاه تمام حواس و روز درسی او را می گیرد و عملکرد تحصیلی او را مختل می سازد.
بسیاری از دانش آموزان بیش فعالی که به گروههای مطالعه من ملحق می شوند، اجباری وسواس گونه در ارسال پیامک دارند و بعضی از آنها روزانه بیش از صد پیامک می فرستند.
گشت زنی در سایتهای اینترنتی نیز می تواند به صورت افراطی و وسواسی درآید.
عده ای از افراد از کشف اطلاعات جدید، آن هم اطلاعات عجیب و غیرواقعی، لذت فراوان می برند.
جوان نوزده ساله ای به این دلیل به من مراجعه کرده بود که هر روز بیش از شش تا هشت ساعت از وقت خود را صرف پیدا کردن فیلم های ویدئویی عجیب و غیرمعمولی می کرد.
