تعداد زیادی از احساسات ناخوشایند به اختلالات هیجانی و عدم توانایی فرد در ابراز مناسب هیجانات مربوط می شود. فردی که با اختلالات هیجانی روبرو شده نمی تواند خواسته های خود را به درستی بیان کرده یا احساسات خود را به خوبی ابراز دارد. در احساس درمانی به بیماران کمک می شود تا احساسات آشفته و ناکامل را شناخته و کنشهایی حاصل از به یادآوری آنها را کاهش دهند.
- ارتباط درمانی: در این شیوه به چگونگی ارتباط توجه می شود در برقراری ارتباط بیش از همه به توانایی کلامی نیاز داریم (میلتر و ایران، ۲۰۰۴) فردی که از لحاظ سخن گفتن با مشکل مواجه بوده یا توانایی به کار بردن کلمات و جملات با معنا را نداشته باشد در برقراری ارتباط موفقیت چندانی به دست نخواهد آورد. در ارتباط درمانی سعی می شود این افراد یاری شوند. در طی این شیوه چگونگی تعامل فرد مورد توجه بوده و در طی آن مشاور میکوشد اشکالات زبانی، ساختاری و عملکردی را شناخته و اصلاح کند.
- ایفای نقش درمانی: نقد این شیوه به اجتماعی شدن بیشتر فرد، برقراری رابطه مؤثر و عمل به وظایف محوله کمک می کند. در طی اجرای این شیوه و شیوه های مشابه سعی می شود مددجو بتواند خود را توانمند ساخته و در موقعیتهای مختلف عملکرد مناسب ارائه دهد.
موضوع پیشنهادی روانشناسی :
مقایسه تاثیر ارتباط درمانی و احساس درمانی بر اختلالات هیجانی و معناداری زندگی زوجین پس از طلاق
