نکته مهم در رشد عاطفی، سازه خودپنداری یا درک کلی کودک از خود است که شامل ویژگیها، عادات، قابلیت ها، انگیزه ها و نقش اجتماعی او می باشد.
با به وجود آمدن خودپنداره، پاسخ به سؤال «من که هستم» شروع می شود.
یکی دیگر از جنبه های رشد عاطفی، خودکارآمدی است.
فرد خودکارآمد به این موضوع که می تواند کاری را که شروع کرده است محقق نماید باور دارد.
خودکارآمدی، اعتماد به نفس و عواطف مثبت را در کودک بارور می سازد.
همواره باید مراقب بود که کودک توانایی خود را کمتر از حد تخمین نزند.
این موضوع به ویژه در زمانی که ضعف و آسیب جسمانی وجود دارد صادق است.
رشد عاطفی شامل درک و مدیریت عواطف در موقعیت های شخصی با خود) و اجتماعی (با دیگران می شود.
نشان دادن عاطفه صحیح با توجه به موقعیت، مدیریت و کنترل آن برقراری و گسترش روابط اجتماعی را تسهیل می کند.
توانایی کودک در شناخت عواطف خود و ابراز و بیان آنها به صورت مناسب و مؤثر از عوامل کلیدی سلامت عاطفی است.
ابراز صحیح احساساتی چون شادی، خشم، ترس، نفرت، اشتیاق، وحشت، غرور، شرم و گناه اهمیت ویژه ای دارد.
