راهنمایی و مشاوره یکی از شاخه های علوم انسانی است و علم نمی تواند با اندرز دادن و نصیحت کردن یکسان تلقی شود.
در آموزش و پرورش منظور از راهنمایی، راه نمودن و کمک به مراجع است تا بتواند نقاط ضعف و توانایی های خود را در تمامی جنبه ها از جمله هوشی، عقلانی، اجتماعی و عاطفی خویش را شناخته و آنها را شکوفا سازد.
در ایجاد این شناخت راهنما نقش ارائه دهنده و تفهیم کننده اطلاعات را بر عهده دارد (کرنر، ۱۹۹۴).
بنابراین راهنمایی از روی اجبار و یا اکراه نیست بلکه با اختیار و قدرت انتخاب همراه است و نمی تواند با دستور دادن، تلقین کردن و یا حتی موعظه کردن مترادف تلقی شود.
تاکنون تعاریف متعددی برای راهنمایی ارائه شده است از جمله اینکه راهنمایی کمک و یاری منظمی است به فرد و دریافتن استعدادها، کمبودها، شناخت خویشتن و حل مسائل است که از جمله آنها می تواند کمک به انتخاب رشته تحصیلی باشد.
