بنابراین یکی از وظایف مشاورین راهنمایی والدین در خصوص غنی سازی زندگی کودک و توجه به تعلیم و تربیت او است. به عنوان مثال تحقیقات نشان میدهد حدود پنجاه درصد از لغات و توانایی کودک در سخنوری تا سن هیجده سالگی، به آموزش هایی که تا سن ۸ سالگی به دست آورده مربوط می شود (قنبر فراهانی، ۱۳۸۵). کودکی که امکان خوب گوش کردن و استفاده صحیح از زبان و الفاظ را داشته باشد رشد کلامی مناسب تری خواهد داشت. همین امر در خصوص مهارتهای فکری و اجتماعی صادق است. مهمترین نیاز کودک در سنین اولیه زندگی او پر بار بودن محیط زندگی است. پربار بودن به معنی داشتن خاندان بزرگ و مجلل و لباسهای فاخر و غذاهای لذيذ و متنوع نیست. غنی بودن محیط زندگی و تجارب به معنی امکان برقراری ارتباط موثر با والدین و اطرافیان، دادن اختیار و مسئولیت به کودک و احترام به او است. این موارد بهترین محرک در رشد جسمی و روانی کودک محسوب می شود. روان شناسان و مشاوران با ارائه این اطلاعات به والدین می توانند کمک های شایان در خصوص تربیت، چگونگی رفتار و نحوه مقابله در حل مشکل کودک ارائه دهند. تفاوت دیگر بین کودک و بزرگسال در نحوه بیان احساسات و دیگر ویژگی های عاطفی است. پاسخ افراد به نیازهای درونی یا محرک های برونی که با علائم فیزیکی از جمله افزایش ناگهانی ضربان قلب، انقباض عضلات، بالا رفتن فشار خون و ترشح هورمون آدرنالین همراه باشد عاطفه می گویند. بزرگسالان به کمک راههای متفاوتی که در طول مراحل رشد یادگرفته اند می توانند به بیان احساسات خود اقدام کنند. زبان و کلام برای این افراد یکی از مهم ترین وسایل ارتباطی است اما کودکان که هنوز در فراگیری زبان مهارت و تجربه کافی ندارند قادر نیستند احساسات و عواطف خود را در قالب کلمات بیان کنند. لذا به شیوه های دیگری مانند نقاشی متوسل می شوند یا رفتارهایی را که گاه غیرطبیعی به نظر می رسد از خود نشان میدهند.