دانش آموزان به منظور کاهش اشتباهات و بازخورد تصحیح کننده معلمان، احتمالا خود را به خواندن جملات یا عبارات کوتاه و ساده، محدود کرده، در نتیجه نوشته آنها علاقه یا انگیزه کمی در خواننده ایجاد می کند. این حالت به خصوص وقتی روی می دهد که بازخورد و عکس العمل معلمان برای نوشتن، تنها بر ویژگی های ظاهری مانند هجا، مشروط شود.
مهم نیست که چه موضوعی تدریس می شود؛ در هر حال معلم به نمایش چگونگی یادگیری هجای لغات به دانش آموزان نیاز خواهد داشت. رفتار فردی معلمان در مورد نحوه تدریس هجاها هر چه باشد، باز هم کسانی وجود دارند که در یادگیری هجای درست در مدرسه شکست خورده و بعدها از این قضیه افسوس خورده اند...» مخاطب عمومی «همیشه قضاوت تندی در مورد هجای ضعیف خواهد داشت... هجای خوب بخشی حیاتی و مهم از مکاتبات نوشتاری است» (ریز و دپارتمان آموزش استرالیای غربی ۲۰۰۱ : ۱۸ ).
یک راه برای تقویت تشخیص و هجای لغت، پذیرش یک روش چند حسی برای تدریس می باشد که بر هجای کل لغت تأکید می کند. دانش آموزان باید تشویق شوند تا برای تقویت یادگیری مهارتهای جدید خود از هریک از حواس - شنوایی، بینایی، عضلانی و لامسه - به طور همزمان استفاده کنند. به عنوان مثال، در زمان یادگیری لغت های جدید، دانش آموزان به یک لغت نگاه کرده، آن را بلند می خوانند.
