به این جهت مشاور به سخنان مراجع گوش فرا داده اما هیچگاه در خصوص خوبی یا بدی آنها اظهارنظر نمی کند.

صرفا برای این که مراجع متوجه شود صحبت های او با دقت دنبال شده و احساسات او درک می شود، مشاور جملات مراجع را در قالب های جدیدی ریخته و بیان می دارد. به عنوان مثال به او می گوید شما واقعا احساس می کنید با چنین مشکلی روبرو هستید. هدف از این شیوه کمک به مراجع است تا بتواند احساسات درونی خود را روشن سازد (مونت، ۱۹۹۹).

به این جهت در شیوه مراجع محوری فرایندهای خوداعمالی، خودگزارشی، خود کنترلی مورد توجه است (پروین، ۱۹۸۹). 

نقش مشاور از دیدگاه رویکرد مراجع محوری در این دیدگاه مسئولیت اصلی درمان به عهده مراجع است. به عبارت دیگر مراجع باید تجارب درونی خود را مطرح کرده و ضمن بازبینی تفسیرهای خود را از آنها تغییر داده و تفسیرهای جدیدی برای هر کدام مطرح سازد.

اما به منظور موفقیت در این کار مشاور، جلسه مشاوره را به محیطی گرم، صمیمی و توأم با پذیرش و همدلی تبدیل می سازد. ساخت جوی توام با احساس آرامش احترام و دوستی مهمترین فعالیت مشاور است (هاتن، ۲۰۰۰).

در این جو مراجع می تواند به دور از ترس و نگرانی درباره احساسات، عواطف و اعمال انجام شده صحبت کند. سپس آنها را مورد بررسی قرار داده و پس از آگاهی از علل ایجاد عواطف ناخوشایند عوامل مداخله گر را با اختیار و اراده تغییر دهد. به این جهت است که در دیدگاه مراجع محوری گاه برای بیان نقش درمانگر و مشاور از اصطلاح غیرمستقیم استفاده می شود.