اما الزام بدین معنا نیست که اعتقادات و اعمال مذهبی موجب افزایش سلامتی روان، حفاظت در برابر بیماری های روانی و یا سرعت بخشیدن به روند بهبودی می شوند. آیا آنگونه که متخصصین برجسته سلامت روان از جمله فروید ، آلیس و واترز ادعا می کنند، اعتقادات و اعمال مذهبی با سلامت روان کمتر، اختلال اعصاب بیشتر و سازگاری ضعیف تر با استرس مرتبط می باشند؟
آیا طبق نظر متخصصین مذهب، دین با سلامت روان بیشتر، زندگی بهتر و انسجام بیشتر در خانواده و جامعه مرتبط است؟ و یا ایا مذهب تنها به افرادی کمک می کند که از نظر روانی سلامت باشند و بتوانند در فعالیت های مذهبی شرکت کنند و بیماران روانی که توانایی چنین فعالیت هایی را ندارند، در بر نمی گیرد؟
صحت و سقم هر یک از دیدگاه های فوق را می توان از طریق پژوهش هایی که روشهای علمی را بکار می بندند، بررسی کرد. به جای اینکه تنها بر نظرات متخصصین سلامت روان و یا افراد مذهبی تکیه کنیم، می توانیم به مطالعه حدود ۸۵۰ پژوهش که طی قرن بیستم و پس از آن در مورد ارتباط مذهب و سلامت روان انجام شده اند، بپردازیم.
البته باید گفت که پژوهش های علمی نیز با همه تلاشی که در جهت ارائه نتایج واقعی می کنند، می توانند متأثر از سوگیری ها و تعصباتی باشند که ما را از حقیقت دور می کنند. علاوه بر این، سؤالاتی نیز در مورد مسائل ماوراء الطبيعه ممکن است وجود داشته باشند که روش های طبیعی علم قادر به پاسخگویی به آنها نباشند.
از این رو هیچکدام از منابع اطلاعاتی، خواه تجارب بالینی باشند، خواه نظرات شخصی و یا پژوهش های علمی، نمی توانند عاری از خطا باشند.
